روزنامه همشهری در شماره دیروز خود
(پنج شنبه – 5 مرداد 91) مصاحبه ای با امیر آقایی (بازیگر) چاپ کرده. او در این
مصاحبه به سبک زندگی خود می پردازد و البته کوتاه، به وضعیت این روزهای سینمای
ایران هم اشاره می کند و به صراحت می گوید «تئاتر و سینمای ما در دهه 70 بسیار
درخشان تر از امروز بود، این دلیل نارضایتی من است. قطعا مهم ترین دلیل این اتفاق
سیاستگذاری هاست و بعد از آن رسیدن به مرحله ای به نام «از تولید به مصرف شدن»
کارها». او از علاقه فراوانش به مسافرت می گوید و نظر جالبی هم درباره موبایل دارد!
می گوید: «اولین جذابیت سفر رفتن، خاموش کردن موبایل است که ارتباطت را با تمام
دنیا قطع می کند. معتقدم اولین نشانه های عرفان در هزاره سوم، نداشتن موبایل است!
می گویند اگر چنین وسیله ای نداشته باشی، به نوعی سالک به حساب می آیی. وقتی هر
کسی به خودش اجازه ندهد هر وقت دلش خواست تو را در دسترش خود قرار بدهد، یعنی
سلوک.»
.
پ.ن: امیر آقایی دوست داشتنی است؛ به
خصوص بعد از آن که از بازی در فیلم فرمایشی «پایان نامه» انصراف دارد، و البته سر
همین مسئله 170 میلیون تومان جریمه اش کردند و به قول خودش سیمرغ را از گلویش
بیرون کشیدند(+) ... ولی بازی نکرد که نکرد. و «شریف» یعنی این، بعضی این طوری خاطره خوب می شوند!
.
.
کامنت ها در پلاس(+)
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر