جاي خالي روانشناسان

به خصوص طی روزهای اخیر اظهارات غیرواقع؛ و به بیان رساتر: "دروغگویی های"، آقای احمدی نژاد یکی پس از دیگری آن هم با مستندات غیرقابل انکار "لو" می رود. آخرین این اظهارات که فقط مربوط به یک هفته اخیر است عبارتند از؛ دروغگویی آقای احمدی نژاد درباره سفر خاتمی به فرانسه و طرح این ادعا که ژاک شیراک برای استقبال از خاتمی پله ها را پایین نیامد و همین مساله باعث شد یکی از غم انگیزترین روزهای احمدی نژاد رقم بخورد (!) که اندکی بعد با انتشار عکس ها به یاد همه آمد که شیراک بر خلاف پروتکل کاخ الیزه برای استقبال از خاتمی پله ها را پایین آمده، سپس ادعای احمدی نژاد مبنی بر شروع و پایان کار پروژه پالایشگاه گاز پارسیان در استان فارس طی دوره ریاست جمهوی خودش که بلافاصله با عکس و سند اثبات شد این طرح در سال هشتاد و دو و در زمان خاتمی افتتاح شده و حالا کارگران و کارشناسان مدعی اند از قضا در دوره دولت نهم پیشرفت این پروژه دچار رکود شده و دروغ دیگر هم درباره ساخت کشتی در مجتمع کشتی سازی در بندرعباس! این البته دروغ های خودِ رییس جمهور است؛ دروغ های حامیان وی سیاهه جداگانه ای دارد. تا حالا منتقدان سیاسی و فعالان رسانه ای در پی جمع آوری مستندات و ارائه تحلیل های سیاسی از این رویکرد "غیراخلاقی" و "ضدارزشی" احمدی نژاد بوده اند اما به نظر می رسد جای روانشناسان در تحلیل این رفتار به طور جدی خالیست؛ روانشناسان باید به این سئوال پاسخ دهند که در دنیایی که با یک جستجوی معمولی در اینترنت و آرشیو عکس روزنامه ها می توان درستی یا نادرستی ادعاها را بررسی کرد؛ مقام نخست اجرایی کشور با چه حساب و کتابی این گونه به راحتی و در قامت یک رییس جمهور اصولگرایِ استکبار ستیز دروغ می گوید و دچار گناه کبیره می شود و بعد از مشخص شدن کذب بودن ادعا، عذرخواهی نیز نمی کند؟