نحل

لای شاخه‌های پرگل درخت می‌چرخید و روی بعضی گل‌ها چند ثانیه‌ای می‌نشست - و معلوم نبود چرا بی‌خیال بسیار بعضی‌های دیگر می‌شد - سرش را می‌کرد آن تو و شهدی را به کام می‌برد و با بخشی از وجود گل می‌رفت؛ بی‌یاد، بی‌نشانی.

عکس‌ها؛ همین جمعه‌ای که گذشت