پگاه آهنگرانی، بازیگر "دختری با کفش های کتانی"، گم نشده، شاید بازداشت شده(+)! کسانی مثل او گم نمی شوند؛ شاید کسی مثل شریفی نیا و حامد کلاهداری و همه آن هایی که رُبات هنری اند گم بشوند، همان ها که سرشان را می گیرند پایین، و یا گردن شان را کج می کنند تا ثابت کنند اهل فتنه نیستند، تا امان داشته باشند، اساسا ارزان معامله می شوند، فرقی برایشان نمی کند که از ده نمکی دستمزد بگیرند یا پا روی خون "ندا" بگذارند، ولی پگاه آهنگرانی که گم نمی شود. کسی گم می شود که مردم و خیابان های شهر را نشناسد، نداند و باور نکند که مردم حافظه خوبی دارند، و خیلی از آدرس ها را به یاد می سپارند. پگاه آهنگرانی شجاع تر از آن است که گم شود در شهری که می داند مردمانش آدرس هایی غریبی را هیچ گاه از یاد نمی برند ... سبزها دزدیده می شوند، کشته می شوند، زندانی می شوند، تبعید می شوند، محصور می شوند، سانسور می شوند، ولی هیچ گاه گم نمی شوند
.
.
.
حرف مفت است اگر بگوییم مردم حافظه‌ی خوبی دارند. همین الان دیگر کسی نه میرحسین یادش است و نه شیخ. پگاه هم یکی دو روز دیگر گم می‌شود میان هیاهوی نان.
پاسخحذفمردم حافظه خوبی دارند، ولی انگار فقط "دارند" ، انبار کرده اند، به کار نمی گیرند، بهانه حرکت شان نمی شود این "یاد" و "خاطره"ها و این حرف مفت نیست
پاسخحذفعزیزم شما اصلا می دونی پگاه دایی اش بیجن حکمت عضو یکی از گروهک های چریک های فدایی هست و فراریه اینا همش بهانه هستش معلوم نیست پگاه و این کسانی که گمش کردند چه نیت و غرضی داشتند که ما بیخبریم
پاسخحذفمنظور از مردم فقط من و شما و دیگرانی که سری در کتاب و سیاست و اخبار دارند نیست. منظور از من و شما مردمی هستند که ده سال قبل (شاید کمی قبل تر از آن) فیلم دختری با کفش‌های کتانی را دیده‌اند. اما هزار غم و درد دارند که دیگر یادشان نمی ماند پگاه آهنگرانی که گرفته‌اند که بود. کدام پیرمردی را می‌شناسی که خاطراتش از انقلاب را برای فرزندانش گفته باشد؟
پاسخحذفآرش جان! حرف من اینه که مردم فراموش نمی کنن اصلا، اما بی اعتنایی می کنند تا بعد ;)
پاسخحذف