نخست - اگر لازم باشد از جماعتی عاقل و
بالغ بخواهند که کار بدی را ترک کنند، یا کار خوب مشخصی را انجام دهند، مثل یک
"آدم"، بدی های کار بد و خوبی های کار خوب را لیست می کنند، و چون توصیه
کنندگان خودشان آدم هایی هستید که آن کار بد را نمی کنند، یا آن کار خوب را خوب
انجام می دهند، آن جماعت حرف ها را باور می کند، استدلال ها را می پذیرد. متوجه می
شود که بدی آن کار بد، دامن خودش و دوستان و آشناها و آیندگان خودش را می گیرد و
سود کار خوب، گُلی است بر سر خودش و دوستان و آشناها و آیندگان خودش. اما اگر آن
جماعت، یا عاقل و بالغ نباشند، یا عاقل و بالغ و "آدم" به حساب نیایند، یا
عاقل و بالغ هایش در اقلیت محض باشند، یا توصیه کنندگان آن قدر بی اعتبار و وجهه
باشند، که توصیه های حتی به ظاهر مصلحانه شان جدی گرفته نشود، چه می کنند؟ خب، به
راحتی پای "زور" را وسط می کشند
.
دوم – وقتی دولتی که خودرو و سوخت
غیراستاندارد تحویل مردم می دهد، حمل و نقل همگانی را به راحتی گرفتار بازی های
سیاسی می کند و توانایی ستاندن حق ملت از میادین مشترک گازی و نفتی ندارد، از مردم
بخواهد که در مصرف سوخت صرفه جویی کنند، وقتی دولتی که همین سیستم آبرسانی شهری اش
کلی هرز روی دارد، از مردم بخواهد که در مصرف آب صرفه جویی کنند، وقتی دولتی که توانایی
بهسازی شبکه برق کشور را ندارد از مردم بخواهد در مصرف برق صرفه جویی کنند، وقتی
کنترلی روی کیفیت نان ها نیست و از مردم خواسته شود نان و گندم کمتری مصرف کنند،
مگر "مردم" کور و کر باشند که توصیه های چنین رطب خور قهّاری را برای
رطب نخوردن جدی بگیرند. جدی نمی گیرند و روند مصرف بالا می رود و دولت با همه فشاری
که به چاپخانه های اسکناس می آورد، کم می آورد، و می رسد به همان چاره ای که قرار بود خودش را
برساند به آن؛ "زور"، "فشار" ... یک شبه گران کردن همه چیز،
که مردم نه از روی اعتقاد و داوطلبانه، که از شدت و فشار و زور ِ فقر صرفه جویی کنند
.
آخر - اگر ارگان دولت (روزنامه ایران) بزرگترین
موفقیت هدفمندی یارانه ها را صرفه جویی اعلام می کند و جدول زیر را در سالگرد شروع
اجرای طرح می فرستد روی صفحه اول، اما ما نباید یادمان برود که در جریان اجرای این
طرح، رسما شأن انسان ِ ایرانی زیر سئوال رفت! عاقل و بالغ به حساب نیامد؛ یک
مستمری ماهانه جلوی پایش ریختند، اما فقیرترش کردند تا صرفه جویی کند. وجه غم
انگیز اجتماعی و انسانی اجرای این طرح، مغفول ترین وجه آن بود و هست. این آیا
مشخصه سیستمی است که کمر به آبادی همزمان دنیا و آخرت مردم بسته بود؟
.
.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر