رشک نبریم به تونسی ها ... "پیروزیِ" چند روز قبل آنها، "خاطره" سال های دور و نزدیک ماست ... انقلاب ِ پیروز در خیابان و با "تظاهرات"، همان جا هم تمام می شود با "تظاهر"ها
*
یکی از مقامات گفته "خوشبختانه در سانحه سقوط هواپیمای اخیر هیچ مسوولی حضور نداشته"(+) ... حق مان است این همه تحقیر؟
*
بالاخره دیشب بغض آسمان ِ بندرعباس هم ترکید و باران آمد؛ و الان که نه صبح است هنوز باران می بارد به زیبایی و طراوت، و نمی دانم چه به زمین گفت، که نیمه شب دل زمین زیر پای بندر لرزید در مقیاس ریشتر؛ زلزله شد ... خوش به حال آسمان ِ بندر و خود ِ بندر و ما و شاید زمینی که دلش لرزید از این بغض
*
هیچ گاه حتی در هیچ انشایی آرزویم این نبود که روزی یک "نویسنده" بشوم. اولین کسی که یادم هست آرزو می کرد نویسنده شود "رحیم" بود؛ برادر کوچکترم که حالا شیمی درس می دهد ... چند سال بعد و در روزگار نوجوانی اما مشکلی برایم پیش آمد که ناخودآگاه نذر کردم اگر مشکل حل شود، بزرگتر که شدم یک "کتاب" درباره "..." بنویسم! ... هنوز ادایش نکرده ام خب
.
****
پاره ی اضافه: نه دستوری، نه درخواستی و نه پیشنهادی از کسی و کسانی؛ "چراغ های "راز سر به مُهر" را من خاموش می کنم"؛ نمی نویسم، به همین سختی! ... "این گناه بخت پریشان و دست کوته ماست" ... و نمی دانم تا کی. این 2310 امین پست بود
سلام:)
پاسخحذفمن همیشه نوشته های شما رو دنبال میکنم چه از طریق بلاگر چه فیس بوک!
میگن نویسنده را بایدی چهار چیز:
دل و
دست و
وجدان و
افکار تمیز!
از نظر من شما این خصوصیت ها رو دارین
چون نوشته هاتون به دل میشینن
و موثرن
یا حق
و این اصلاً خبر خوبی نیست.کاش دوباره بنویسی
پاسخحذفهر آنچه خدا خواهد و مصلحت باشد .
پاسخحذفاما چراغی دیگر بیفروزید در جمعی مختصر و مفید . کشتن چراغ جایز نیست در این روزگاران تاریکی . اگر نباشید دلمان تنگتان می شود خیلی زیاد. باشید لطفا.
پاینده باشید و سرفراز .
بدترین پستی بود که نوشتی.
پاسخحذفhttp://vaaez2.blogspot.com/2011/01/blog-post_19.html
پاسخحذفآنقدر خوشم امد از نوشته ات حتي توي دردهايش لذت داشت
پاسخحذفولي اخرش خوب نبود اين رسمش نيست!
معذوریت شما را در ننوشتن نمی دانم . اما به خاطر تمام آن 2310 نوشته قبلی نوشتن در این وبلاگ را رها نکنید حتی اگر هفته ای یک پست و آن هم چارپاره های چهارشنبه ها.
پاسخحذفمحمد خان جان ... نمی نویسم و نمس خواهم نمی شود و از این چیزها و میزها نداشتیم ... این همانی ست که میخواهند ... همانی که درگوشمان گفتند و به زور چیزهای دیگر فهماندنمان . نمی دانم دلیل این تعطیلی چیست . شاید همانی باد که من نیز گاه به گاه دچارش می شوم . این که من مخاطبم را نمی شناسم و نمی دانم که چه می خواهد و چگونه می اندیشد شاید ! اما قرارمان این بود که اگر حتی خوانندگان یکدیگر باشیم فقط ، ادامه دهیم . قراری که هرگز نگذاشتیم این بود که تعطیل کنیم . . . محمد خان جان یادت نرود . . .
پاسخحذفآقای معینی . من هم به خصوص چهارشنبه ها منتظر چهارپاره ها هستم. پاینده باشید
پاسخحذفمی دونم دوباره بر می گردید . اما امیدوارم برگشتنتون به زودی باشه . این وبلاگ بیش از اونکه مال شما باشه متعلق به اونائیه که بهش سر می زنند .
پاسخحذفمحمد عزیز، سلام با یک دنیا گله و شکایت که " صلاح کشور خیش خسروان دانند" ولی اینجا کوچه خلوت گردی های من بود هر روز صبح که قبل از همه سر کار میرسیدم و لحظه ای رو با خودم خلوت میکردم. بدرود و به امید دیدار.
پاسخحذفحالا من با اعتيادم به اين صفحه كه هر روز صبح با راز سر به مهر درمانش ميكنم چه كنم ؟
پاسخحذفتقريبا" عادت كردم هرروز صبح پستاتون و بخونيم دلتنگتون ميشم هم خودتون و هم نوشته هاتون
پاسخحذفاین چراغ ها دوباره روشن میشن یا نه؟نکنه بی راز سر به مهر شیم؟
پاسخحذفبنده به عنوان خواننده وبلاگ راز سر به مهر اعتراض دارم به این خاموشی و امیدوارم خیلی خیلی کوتاه باشه
پاسخحذفبه امید خواندن 2311 پست راز سر به مهر؛ هر چه زودتر
پاسخحذفآقا اگر اجازه بدهید ما این مطلب را نادیده بگیریم و امیدوار باشیم هرچه هست یک وقفه گذرا بیشتر نباشد؛ آن هم به خیر و خوشی
پاسخحذفبنویسید آقای معینی، ما عادت کرده خوندن اینجاییم :(
پاسخحذفدلم از "چراغ های خاموش " می گیره
پاسخحذفمنم امیدوارم یک وقفه ی کوتاه باشه
ای بابا. نکنین این کار رو؛ نمیشه گفت بنویسین، بالاخره هر نویسنده‌ای یه مدت دلش نمی‌خواد بنویسه، به هر دلیلی؛ نمی گم که بنویسین؛ اما نوشته هاتون رو دوست داشتم و انشاءالله این مانع نوشتن رفع بشه زودتر. ممنون به خاطر همه‌ی پست های تا بحالتان.
پاسخحذفامیدوارم کوتاه باشه
پاسخحذفواقعا متاسف شدم، به غیر از وبلاگهای حوزه فناوری، وبلاگ شما تنها وبلاگی بود که حتما روزی 2 بار به آن سر می زدم، امیدوارم یک توقف کوناه مدت باشد و هر چه زودتر دوباره بنویسید و ما هم استفاده کنیم
پاسخحذفاگر هم به خود آمده باشی اینگونه نخواهد بود که به خود باز روی رفیق....
پاسخحذفراز سر مهر البته که خانه ی شماست اما خوانندگان آن هم خانه های شما شده اند.... درست است که کلید ندارند اما هم خانه هستند با شما.... چطور باور کنیم که هم خانه ها را بیرون کن...ید؟
.
دوست عزیز... بمانید اگر این ماندن باعث برهم خوردن نظم زندگی و آزار روزگارتان نیست... میدانید که چه میگویم... اگر نه هیچ درخواستی و توصیه ای و فشاری است بمانید برایمان به حرمت ِ: سوگواران تو امروز خموش اند همه
انگار حتمأ باید زور بالا سرت باشه؟
پاسخحذفالآن دقیقأ شما با اجازه کی می خوای ننویسی؟
نه می خوام بدونم!
تو چشای من نگا کن بگو نمی نویسم
با عماد بهاور هم سلول بودم.هفته پیش خبر دار شدم عماد را به ده سال زندان محکوم کرده اند.باور کردنی نیست.یک هفته است به خود می پیچم .دلم می خواهد کاری کنم اما نمی دانم چه باید کرد. وقتی عماد به نماز می ایستاد.نمی توانستم چشم از او بردارم.باور می کردم بر اعمالی که بر جای می آورد ایمان دارد.چه صادقانه و با خلوص می خواند.هرگز در عمرم کسی را به صداقت او ندیدم.عماد با آنکه سن اش کمتر از من بود.اما بودنش کنارم روحیه ام را دو چندان کرده بود.عماد به باز جوهایش گفته بود .بدانید که گناه بزرگی مرتکب می شوید.اما اگر ذره ای به اعمال خود ایمان و به آخرتتان اعتقاد دارید.با شما معامله ای میکنم .من قضاوت دنیایم را به شما وامی گذارم و شما هم جرات کنید قضاوت آخرتتان را به من واگذارید.حال فقط به قاضی پرونده عماد می توانم بگویم.اگر ذره ای به حکمی که داده اید ایمان دارید و فکر می کنید این جوان پاک سرزمین من -که شما جوانی اش را می خواهید در زندا ن فنا کنید- مستحق چنین حکم سنگینی است . وبه راستی اگر همانند عماد به آخرت ایمان دارید.شجاعت داشته باشید قضاوت در آخرتتان را به او واگذارید.
پاسخحذفمنبع: صفحه فیس بوک جعفر پناهی
این دو روز رو گفتم سرکاریه حتمن محمد شوخی کرده.اما ظاهرن جدی بوده.پس عزیز من باید بدونی: اون "من"ی که بولد کردی در برابر "من" مجموع مهمانهای هر روزه ی وبلاگت خیلی کوچکتر از اونه که بتونه چراغهای این خونه رو خاموش کنه.فکر اینو باید قبلن میکردی رفیق.نه حالا با اینهمه مهمون. میدونم ناراحتی منو به عنوان مهمون دیپورت شده درک میکنی.اما ...
پاسخحذفمدتیه که "بهمن دارالشفایی" هم تصمیم گرفته وبلاگ "آق بهمن" رو ننوشته نگه داره..........نمیدونم چرا؟
پاسخحذفشما چرا؟
زودتر برگردید
این ننوشتنت درد داشت.
پاسخحذفخیلی.
کاش حد اقل خودت خاموشش نمیکردی.
نمیدانم.
شاید هم از روی خودخواهی میگویم.
به هر حال پایدار باشی و ... .
حیف که تصمیم گرفتید ننویسید. من تازه با این خانه آشنا شده بودم. هر چند که اینقدر مطلب اینجا هست که تا وقتی دوباره قلم به دست بگیرید، دل و فکر من مشغول خواندن و هضم کردنش باشد. امیدوارم زودتر برگردید.
پاسخحذفبرگردید :(
پاسخحذفچقدر دیگر منتظر بمانیم
به قول دوستان ما به این خانه
و خواندنش خو گرفته ایم:((
من شما رو با انتخابات88 شناختم و همیشه جان سختی مجازی تون برام الگویی بود که بدیگران معرفی میکردم... اما گویا...
پاسخحذف:( تو این قحظی شما دیگه دریغ نکن
پاسخحذفتو این زمستون سرد
پاسخحذفشما دیگه اینکارو نکن
این چراغ رو خاموش نکن
لطفا.
احساس ميكنم يه تيكه از قلبم يه جا دارم جا ميذارم.اين كارو با كساني كه عاشق نوشته هاتون هستن نكنيد.
پاسخحذفشاید راز سر به مهر از این ناراحته که چرا ما که این همه مطالب رو می خونیم و نظر می دیم خودمون دست به قلم نمی شیم برای انتشار آگاهی و آزادی.
پاسخحذففقط منتظریم که دیگران هزینه بدهند؟
چقدر روزگارمون سرد و تاريكه. چقدر تلخ و ساكته. چقدر دوريم و دلتنگيم. چقدر بي گريه و بي خنده ايم. چه بغض غريبي ست. نكنه همه مون تو تاريكي خفه شيم!؟
پاسخحذفو این سکوت دارد رنج می‌دهد ما را ...
پاسخحذفحس خوبی ندارد ننوشتنت ...
مثل بقیه ی دوستان امیدوارم این ننوشتن کوتاه مدت باشه و این دوستان فیلترچی ما هم بیکار نشن.
پاسخحذفنمی دونم چی بگم... توی دنیای هر وبلاگ نویس یک وقتهایی هست که این اتفاق می افته..بادلیل...بی دلیل... یک وقتهایی دلت میخواهد دیگر ننویسی... شاید حتی فردا دوباره شروع کنی به نوشتن اما آن حس "ننوشتن تا نمی دانم کی" را باید هر وبلاگ نویسی تجربه کند... بهرحال هر جا هستید شاد باشید... من که می دونید...میام... هر روز میام..تاببینم این "تا کی" کی فرا می رسد... :)
پاسخحذفسلام آقای مهندس
پاسخحذفراستش من از خوانندگان خاموشه 4 سالتون هستم.از چهارشنبه چندین بار اومدم به این امید که پست جدید رو ببینم ولی ...
از اون جایی که به تصمیمی که گرفتید ایمان دارم حرفی نیست اگرچه خیلی سخته،آخه به شما عادت کردیم.به هر صورت امیدوارم هرکجا و در همه حال موفق و پیروز و سبز باشید.منتظر شما خواهیم ماند.
قلمت پایدار
پاسخحذفتو این یه هفته هر بار که به گودر سر میزدم و میدیدم که خبری از راز سر به مهر نیست . انگاری یه چیزی کم بود .
پاسخحذفبه هر حال برات آرزوی موفقیت می کنم و میدونم که نمیتونی ننویسی . بر می گردی
نه .. باورم نمیشه محمد نویسه.. راز سر به مهر که خاموش نمیشه.. راز ها همیشه اینقدر می مونن تا یکی هزار سال بعد شاید کشفشون کنه..
پاسخحذفمحمد میشه بزاری هزار سال دیگه هم بخوانیم راز سر به مهر؟
محمد آقا ، من نمی دانم دلیل یا دلایل ننوشتنت چیست، خودت و خدای خودت می دانید. حتما کسانی از ننوشتنت خوشحال اند ولی باور دارم انهایی که ناراحت اند بیشترند. نمی خواهم بگویم بنویس وقتی نمی دانم چرا نمی نویسی. از خدا می خواهم گره از کار بگشاید و چراغ اینجا را دوباره بیفروزد. کسی چه می داند البته، نکند خود ِ "نوشتن" گره بوده باشد ... وضع غریبی است!!!!
پاسخحذفحیف شد. خیلی حیف شد.
پاسخحذفاما اینکه قلم از انگشتان شما جدا شودبرای من یک لاقبا که باور پذیر نیست.
راهی جز احترام به نظر دوستان نمی دانم و نمی شناسم.
شاید گوشه ای دیگر از این دنیای بی سر و ته مجازی، با خیالی راحت و بی دغدغه باز هم همدیگر را دیدیم.
بله می دانم. این وداع نیست.
سربلند باشید
وبلاگستان این روزها خلوت تر است بیحال تر...
پاسخحذفهی میخواستم این مدت بنویسم که "راز سر به مهر"تصمیم گرفته نباشد بعد از 13بار فیلتر شدن!هی خواستم بگویم جایش خالی است زیادی...بعد هی با خودم گفته ام امروز مینویسد فردا...
هی میخواهم بگویم وبلاگستان بی او یک چیز که نه لابد هزار چیز کم دارد!
به قول کامنتی:در این روزگار پر از کم ؛تو دریغ مکن!
فدای روزی که این چهارپاره امنتشرکردی آمدم خواندم ولی قبل از پارۀ اضافی اش رفتم لینک کردم دربالاتین ودیگربرنگشتم برای ادامه. هرروزکه نه ولی یک روزدرمیان آمده ام ودیده ام وبلاگ بروزنشده. تعجب کرده ام وبرگشته ام بدون اینکه از "فاجعه" خبرداشته باشم. اینک دیگرنگران شدم راستش برای وجودنازنینت. وتوقف کردم وفاجعه برسرم آوارشد. ننوشتن خیلی زیادکارسختی برای قلمی بتوان ذهن خلاق شما. نمی دانم چه می توانم گفتن. ولی حق هم بجانب توست. حتی کرگدن هم یک ظرفیتی دارد.چراچنین می کنند باملک وملک مهندس معینی نازنین. برای خودمان متأسفم. وبرای مسببین این دلسردی عمیق دعای شفا می کنم. ایران داردحالا دیگرویران می شود اساسی. دوستت دارم وبرای راهنمایی های همیشه ات همیشه وفادار وممنون. یا...هو
پاسخحذفآقای معینی عزیز
پاسخحذفبعد از این همه فیلتر شدن و پایداری شما در نوشتن اصلا انتظار تعطیلی راز سر به مهر رو نداشتم. البته حتما دلیل خاصی برای این کار دارید ولی باید بگم در طول مدتی که من وبلاگ شما رو میخوندم خیلی لذت بردم و چیزهای زیادی یاد گرفتم.
من باز هم به اینجا سر خواهم زد امیدوارم که دوباره چراغش روشن بشه.
موفق و پیروز باشید
قبلا هم برايتان پيغام گذاشتم كه از خفه شدن در تاريكي مي ترسم. باز هم برايتان پيغام مي گذارم كه بي صبرانه منتظرتان هستيم. دوست دارم ببينيد كه مشتاقان نوشته هايتان زيادند و اصرار دارند به بودنتان. اين اصرارها حداقل به خودم حس خوبي ميدهد.خدا به همه امان صبر دهد.
پاسخحذفکی می نویسید پس؟ بنویسید فقط، حالا نه به اندازه گذشته
پاسخحذف