حرمت بر باد رفته مینیاتور

نمی دانم اگر استاد حسین بهزاد زنده بود چه حالی پیدا می کرد وقتی می شنید که نام هنر متعال و بی مثال او را گذاشته اند روی یک "ماشین"؛ خودروی ملی سایپا؛ "مینیاتور". استاد فرشچیان اما باید بتواند از حسی که شنیدن این خبر بر او بخشید سخن بگوید. ما را چه شده؛ صنعت خودروسازی کشور که به لطف رانت و بستن حقوق گمرگی ویرانگر بر خودروهای باکیفیت خارجی و فروش محصولات به چند برابر قیمتِ تمام شده، خود را به آلاف و الوفی رسانده حالا آن قدر جسارت پیدا کرده که نام هنری چنین درخشان و ایرانی را که ذره ذره رنگ و ظرافت و طرح هایش آبستن احساس آسمانی هنرمند ایرانی است، بر روی طفل حرام زاده ی رانت می گذارد. چرا حرمت ها چنین له می شود؟ چرا نباید فرهنگستان های عریض و طویل جلوی این وقاحت را نگیرند؟ فردا اگر جای دیگری هم روی زاقارت هایش اسم "شاهنامه" و "نستعلیق" گذاشت، کیست که سر مجلس ختم حرمت "هنر" فاتحه بخواند؟