احتمالا مبنایی‌ترین خطای کسانی که ابتدا از صمیم قلب به اسم "خدا" حکومت تشکیل دادند و صاحب قدرت و دولت شدند و بعد، برای حفظ دولت و قدرت‌شان از هیچ تلاشی (حتی تعلیق "عدالت") فروگذاری نکردند، این بود که خدا را در "قدرت" دیدند نه در "حقیقت" (و "عدالت" جزیی از آن) و جایی که "حقیقت" اولویت نبود، "نجات" دور و دور شد. خطای بزرگ بعدی، استعانت مکرر از "فریب" برای "نجات" بود و "حضرت حق" را با نیرنگ و دروغ و فریب دشمنی دیرینه بود ... حالا آنان که به اسم خدا و برای خدا آمدند، طعمه "مَکر" خود خدا می‌شوند که خدا، دوست را به "اسم" نمی‌شناسد، به "رسم" می‌شناسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر