بهترین امضا

بهترین امضایی که تا حالا دیده ام، امضای او بود. با حوصله تمام؛ اسمش را می نوشت و بعد بالای اسم، چهار حرف از پنج حرف فامیلی را و حرف آخر را که "ی" بود با یک خط عمودی کوتاه و یک خط افقی طولانی تر می راند دور اسم عزیزش. بعد هم یک خط، موازی آن خط افقی. از آن معدود امضاهایی که از روی امضا می شد نام صاحب امضا را تشخیص داد و خواند. می گویند کسانی که در امضا خود نام فامیلی می نویسند دارای منزلت هستند و کسانی که از خطوط افقی استفاده می کنند، منظمند. امضای پیچیده ای نبود، در عوالم کودکی کلی مقلدانه تکرارش کرده بودم روی کاغذ؛ می گویند کسانی که امضای پیچیده دارند شکاک اند؛ او شکاک نبود.
*
امضای پدر بهترین امضایی است که تا حالا دیده ام ... هجده ماهی است این امضا خاموش شده؛ عین صاحبش
*
روزت مبارک حاج آقا