«ایدئولوژی شیوه دلفریب و غلط‌اندازی برای ارتباط با جهان است. به انسان‌ها توهم هویت، کرامت و اخلاق می‌دهد اما در واقع راه را برای دست کشیدن از همه آنها هر چه هموارتر می‌کند. چون منبع چیزی فراشخصی و عینی است، به افراد امکان می‌دهد وجدان‌شان را فریب دهند و عقیده حقیقی و راه و رسم زندگی خفت‌بارشان را از چشم جهانیان و خودشان پنهان نگاه دارند ]...[ ]ایدئولوژی[ پرده‌ای است که آدم‌ها می‌توانند زندگی و هستی ساقط‌شده و بی‌اهمیتی ِ وجودشان و سازش با وضع موجود را پشت آن پنهان کنند ]...[ کارکرد اصلی و توجیه‌گر ایدئولوژی دامن زدن به این توهم افراد، چه قربانیان و چه ارکان قدرت، در نظام پساتوتالیتر(*) است که نظام‌شان با نظم انسانی و نظم عالم سازگار است.»
قدرت بی‌قدرتان | واسلاو هاول | ترجمه احسان کیانی‌خواه | صص ۳۱-۳۰
(*) نظام پساتوتالیتر: نوعی نظام توتالیتر که از پایه و اساس با دیکتاتوری‌های کلاسیک و دریافت معمول‌مان از توتالیتاریسم تفاوت دارد. (همان منبع، صفحه ۲۷)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر