ما از خودمان چه می خواهیم؟

غصه می خوریم برای المپیکی که حاصلش برای ما جز یک طلا و برنز و ضعیف ترین عملکرد نبوده است، برایمان معلوم هم نیست آن هاله هایی که به داد رییس دولت می رسند و او را متصل به عرش می کنند چرا داد ما را نمی ستانند؟! از دستگاه فشل تربیت بدنی واقعا هم نباید انتظاری بیش از این داشت؛ بدشانسی و بدبختی بزرگ تربیت بدنی این است که ماحصل کارش را باید در جایی به اسم المپیک به همه نشان دهد و عُرضه اش را همه ما با معیار مدال طلا و نقره و برنز اندازه بگیریم. حالا فکر می کنید اگر اقتصاد و تجارت و فرهنگ و صنعت هم المپیک داشتند حال و روز بهتری داشتیم؟ روی تربیت بدنی سفید بود اگر که برای اقتصاد و تجارت و فرهنگ و صنعت هم المپیک برگزار می شد. آن وقت معلوم می شد که ما چیزی برای از دست دادن باقی نگذاشته ایم. المپیک خالی بندی و شعار که بود لابد مدال های ما بیشتر بود؛ در المپیک اعدام نقره داریم و در المپیک سانسور شانه به شانه کمونیست های چینی و وهابیون سعودی کسب افتخار می کنیم ... راستی شما می دانید ما از خودمان چه می خواهیم؟