خیلی سخت بگیری اسمش می شود "عصر رسوایی"، "عصر تناقض"؛ اینکه برای تونس و مصر و یمن و بحرین و عربستان و لیبی جور دیگری برقصانی، برای "سوریه"ی نورچشمی جور دیگر. تازه فکر کنی که "می رقصانی"! ... اما این طور نیست. اسم این ها "رسوایی" و "تناقض" نیست؛ شاید باشد، اما همه اش این نیست. اسم این ها "سیاست" است؛ به تمامی. بد هم نیست. این "یک بام و دو هوا" داد می زند که نفعی این وسط هست و مگر سیاست جز تدبیر امور است برای نفع؟ خب! حالا تقصیر سیاست پیشگان چیست که سرعت تحولات آن قدر بالا بوده در این سه ماهه، که متناقض بودن و رسوا کنندگی این تدبیرهای بی داور این همه توی ذوق همه می زند؟ ... حالا خنده مان بر ادعاهای "حق محوری" و "دفاع از مظلوم" و "عین دیانت" تلخ تر از همیشه خواهد بود؛ خدا کند البته که چنین باشد؛ این نشانه نمردگی وجدان است.
*
کاریکاتور: کامبیز درمبخش
تو سایت های خودی که دراین مورد کامنت میزاریم رو به هیچوجه پابلیش نمیکنن .مسئله رو خوب باز کردید آقای معینی.با شعار حمایت از مظلوم!!! هر کاری که میخوان میکنن. بیخود نیست که میگن امروزه روز دوران کوتوله های سیاسی هست و متاسفانه اونها هستن که ملت ها رو به ناکجاآباد سوق میدن.
پاسخحذفکار اینها در حمایت و محکومیت رو میشه یک بام و چند هوا گذاشت