سپاس

از همه دوستانم که مرا در غم از دست دادن پدر تسلی دادند ممنونم؛ دوستان دیده و نادیده ام در دنیای وبلاگ نویسان، همه همکاران سابق و فعلی ام، هم مدرسه ای ها، دوستان مطبوعاتی و همه و همه ... هراس از این که مِهرِ مهربانی، از خاطر قلم حقیرم فروماند، عذر مرا در عدول از ذکر نام ساکنان سرزمینِ بی زمستانِ دوستی، موجه می سازد ... همیشه قرین شادی و آرامش باشید. /ا