(1)
کشتاری که داعش راه انداخته در برابر 60 میلیون کشته‌های
«فقط» متفقین در جنگ دوم جهانی، جنایت و کشتارهای شنیع مردم کره و چین توسط ژاپنی‌ها،
کشتار دو میلیون کامبوجی توسط پل‌پوت کمونیست از کل جمعیت 8 میلیونی کشور فقط در
عرض چهار سال، یا نزدیک‌تر از همه این‌ها: در برابر کشتار «800 هزار نفر» توتسی و
هوتوی میانه‌رو طی فقط صد روز در رواندا (همین حدود بیست سال قبل)، بسیار ناچیز
است. آنچه داعش را بی‌نظیر کرده، شوق این آدمکش‌ها به عریان کردن خشونت‌شان است و
در این راه، استفاده از ابزارهای دنیای توسعه‌یافته «رسانه». خاصیت این کارشان این
شده که وقتی پسرکی در مهریز یزد یا فلان روستای زنجان گم می‌شود، بلافاصله شایعه
درست می‌شود که کار، کار داعش است! این عریانی خشونت، همه تشنگان خون و خشونت و
انتقام را هم برای گردآمدن زیر یک پرچم تهییج می‌کند. بی‌حرمت کردن خون انسان‌ها
عادی می‌شود و ما در مرداب «عادت» به آن، فرو می‌رویم.
.
(2)
داعش تقصیر همه دولت‌های مدرن منطقه است! وحشیانه به منافع
هم تاختند، ددمنشانه هر صدای اعتراضی را خفه کردند، به استبدادشان فخر فروختند تا
در گردوغبار این دعواها و استبدادهای پرخسارت، داعش سربلند کند و بلای جانشان و جانمان
شود. داعش ادعای مبارزه با ستمکاران را دارد و از همین معبر، تصور این‌که رفتار
بشار اسد با مردمانش (در سوریه: مسقط‌‌الرأس داعش) چطور به پا گرفتن چنین
هیولاهایی کمک کرد، دشوار نیست.
.
(3)
اگر همه بدنه داعش هم مسلکی نباشند، اما با اطمینان می‌توان
گفت که رهبران آن، این زقّوم را بر خاک «اندیشه» کاشته‌اند. با سقوط طالبان در
افغانستان یا با کشته شدن بن‌لادن و زرقاوی و بسیاری از این سربازان
پرانرژی و معتقد، خشونت اسلام‌گرایان تمام نشد؛ اوضاع حالا بدتر هم شده؛ نفت می‌فروشند،
شهرهای اروپا را محل تاخت‌وتاز قرار می‌دهند، آدم‌ها را راحت‌تر از گوسفندان خلاص
می‌کنند و از کرین برای تصویربرداری از آدم‌سوزی‌ها و سلاخی‌هایشان سود می‌برند!
داعش با بمب و پهپاد و تجهیزات مدرن جنگی و تحریم و ژنرال و سردار و فدایی خنثی
نخواهد شد. داعش – بدبختانه – از جنس اندیشه است؛ یعنی همان عرصه‌ای که بازدهی در آن،
زمان می‌برد، همان عرصه‌ای که با استناد به قرائت‌های متحجرانه، بسیاری را به تهمت‌ها
رانده‌اند، به آزارها کشته‌اند؛ «قرائت تو، مغایر فهم ماست و باطل»!
.
(4)
مهم‌ترین سؤال این است؛ ایدئولوژی برای انسان یا انسان برای
ایدئولوژی؟ داعش مثال اکمل برای گزینه دوم است. هیتلر و پل‌پوت همه آدم‌ها را برای
ایدئولوژی‌های خود خواسته بودند؛ خسارت‌های فراوانی به بار آوردند، ساقط شدند اما
تمام نشدند. هنوز کسانی که زور و زر دارند، انسان را برای ایدئولوژی‌های خودشان می‌خواهند،
می‌برند، می‌سوزانند، سلاخی می‌کنند. اگر این ایدئولوژی از جایی به آسمان هم دوخته‌شده
باشد، اوضاع بدتر هم می‌شود: داعش!
.
باید صاحبان زر و زور را از آسمان و الوهیت جدا کرد، «همه» باید
هبوط کنند.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر