واقعیت راه خود را باز می‌کند

این روزها مسئله نه این است که آیا سیستم، مدیریت قالیباف را هم فاسد کرد یا خود قالیبافِ نوعی است  که آغشته به فساد آمد و بذل املاک و استخدام‌ها را هم آلوده‌ی خود کرد؟ این روزها مسئله نه این است که آیا سیستم باید سعید جلیلی را بابت شش سال مذاکره بی‌حاصلِ منجر به تحریم و فشارهای بی‌سابقه اقتصادی سین-جیم ‌کندو برکنار از عرصه، یا باید خود ِ سعید جلیلی ِ نوعی آن قدر حیا داشته باشد که عطای عرصه سیاست را به لقای آن ببخشد و برای همیشه برود از فرط خسارتی که بار آورد؟ این روزها مسئله نه این است که آیا سیستم، صدا و سیما را در دوره ضرغامی به یک سازمان فربه‌تر و هر روز کم اثرتر بدل کرد یا این ضرغامیِ نوعی بود که از صدا و سیما نه تلقی «رسانه»، که تلقی «بوق» داشت و حالا با همین کارنامه، سودای اصلاح مدیریت عالی جامعه را هم دارد؟ حالا حتی مسئله این نیست که مهرداد بذرپاش در بیست و چندسالگی، صرفا به اعتبار قرابت سیاسی، مدیرعامل دو شرکت بزرگ خودروسازی کشور ‌شد و وقتی خاک سیاه را با محصول مدیریت خود یکی کرد، «سودای خدمت» در سنگری دیگر را ترجیح داد و چرا بی‌هیچ مواخذه و ملالی؟ خیلی بدتر از همه این‌ها؛ مسئله این نیست که چرا هیچ عدلیه‌ای سراغ اتهامات غول‌آسای ذخیره ارزشمند نظام (به تعبیر ضرغامی از احمدی‌نژاد) نرفت تا معلوم شود اتهام‌ها دروغ بود یا انقلابی بودن احمدی‌نژاد یا ذخیره بودن‌اش یا همه راست بود و عدلی نبود!

مسئله‌های ما خیلی حقیر است؛ موریانه‌های فراوان ظاهرالصلاح با تاج‌های ریز و درشت شاهی بر سر، درخت را از دورن تهی کرده‌اند و حالا باغبان دنبال این است که دو – سه موریانه «دو تابعیتی» کجاها رفته‌اند، روزنامه‌نگارها چرا زبانِ درازی دارند و چرا کانال‌های تلگرامی این همه بر خلاف میل موریانه‌های ویژه، غلط‌های زیادی فرموده‌اند.

با این همه، با همه تلخ و شیرین‌اش، معلوم است که «واقعیت راه خود را باز می‌کند» (این سنت خداست)؛ و این شاید خبر خوبی برای درخت نباشد اگر مسئله‌هایش را هر چه زودتر، درست تشخیص ندهند.


https://t.me/mmoeeni1/1274