هادی از دیدگاهش درباره ناهنجارهایی که در چهارشبنه‌سوری رخ
داده، برایم نوشته؛ «صدا و سیما و در جریان حاکم کمر به فراموشی آیین سوری و چهارشنبه‌سوری
بستند. این حرکت منجر به فراموشی و یا عدم انتقال این فرهنگ به جوانان و در کل این
نسل شد. در مقابل نسلی که آیین خودشان را ناقص به یادگار برده بودند و صرف اینکه یک آیین ایرانی و باستانی است شروع
کردند به اجرای آن منتهی با بدعت‌های جدید که دلیلش یاد نگرفتن آن بود. پس نتیجه شد
چیزی که الان شاهد آن هستیم ...»
من تا حد زیادی با او موافقم و تاکید می‌کنم مردم ایران، در
مبارزه منفی (مرتبه‌ای از لجاجت) ید طولایی دارند!
واکنش به تجربه منع ماهواره و حجاب اجباری نیز از این زمره
است. داشتن تلقی ناکارآمدی از سیستم یا احتمالا قصد برای انتقام از مدیریت کشور
(به معنای عام آن)، بر شدت این چنین واکنش‌هایی می‌افزاید که گاه متاسفانه به
خسارت مستقیم و فوری به خود مردم منجر می‌شود. سهمی بزرگ از این ناهنجاری‌ها، ترکش‌های
ناگزیر نارضایتی عمومی است که در مجال چهارشنبه‌سوری، تصمیم می‌گیرند بر خلاف
خواست نظام حاکم عمل کنند بی‌آنکه عاملانش بخواهند بدانند، آتش در آستانه نوروز،
چه معنایی در تاریخ و سابقه میهن داشته است.
شکاف و گسل‌های فرهنگی به شدت در حال رشد است؛ دلیل این امر
علاوه بر گسترش مهارناپذیر ارتباطات بین فردی و بین گروه‌ها و نحله‌های فکری خارج
از استاندارهای رسمی، حتما اقتضائات خاص جامعه ایرانی نیز هست و احتمالا یکی از بی‌حاصل‌ترین
کارها این است که کسانی مدعی شوند کسانی که مثلا طی چهارشنبه‌سوری نمای ساختمان‌ها
را تخریب کردند، به ماشین آتش‌نشانی و آمبولانس نارنجک زدند، یا ایرانی نبودند یا
خائنانی مزدور علیه فرهنگ ایرانی بودند!
سال‌ها قبل در گزارش یک خبرنگار غربی از راهپیمایی‌های سال
57 علیه نظام شاهنشاهی خوانده بودم که مردم در راهپیمایی‌ها، نزدیک بیمارستان که
شده بودند، برای حفظ سکوت و آرامش بیماران بستری در بیمارستان، دست از شعار دادن
کشیده بودند تا از مقابل بیمارستان عبور کنند و آن گاه «مبارزه» خود را ادامه
دهند! این مسئله حتی اگر عمومیت نداشته، به خودی خود نشان از امکان تحقق مرتبه‌ای
ستایش‌برانگیز از شعور و عقلانیت در مخلوط نکردن مرزهای مبارزه و مخالفت و مانور
اعتقادی از یک سو، و حق عمومی از سوی دیگر داشته است؛ عنصری که چه در مناسک مُحرّم
و چه در مناسک چهارشنبه‌سوری جای خالی آن، سال‌هاست به راحتی احساس می‌شود.
عکس: یک ساختمان در محله بی‌سیم زنجان – چهارشنبه‌سوری 95
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر