فارغ از جزئیات، توافق دیشب در ژنو و اظهار خوشحالی هر دو سو از آن، یک پیام خوب داشت؛ اینکه تعارض و مجادله سر برنامه هسته‌ای ایران، طرف‌هایی دارد که می‌توانند با هم توافق کنند؛ هیچ کدام سنگ و دیوار ِ تمامْ نیستند. کار در هر نزاع به اینجا که برسد، شمشیرها اوقات فراغت بیشتری خواهند داشت.
.
شاید اگر سنگینی اثر تحریمها و اثرات مخرّب مدیریت اقتصادی احمدی‌نژاد (به عنوان دو لبه یک قیچی ِ قاتل)، و در کنار این دو، اثرات زبان آزاردهنده او بر دیپلماسی بین‌الملل و پیام ارائه بسته‌های نامربوط پیشنهادی به پنج به اضافه یک (نمونه مثل این (+) که جلیلی خواستار مذاکره درباره حفظ كرامت انساني، احترام به حقوق و فرهنگ آنها، بهبود دموكراسي و ارتقاي رفاه ملت‌ها، پرداختن به عوامل ريشه‌اي تروريسم، تلا‌شها و تعاملات مشترك براي كمك به مردم فلسطين، اصلاح سازمان سازمان ملل و شوراي امنيت، ارتقاي وزن و جايگاه مباحث زيست محيطي در روابط بين‌الملل، ظرفيت‌سازي براي بهبود رفاه عمومي، مبارزه با فقر جهاني، مقابله با اقتصاد زيرزميني، فساد اقتصادي و جرايم مالي و جنايات سازمان يافته در جریان مذاکرات هسته‌ای بود(!))، درست برآورد و پیش‌بینی شده بود، انجماد این مذاکرات تا به اینجا طول نمی‌کشید؛ بی‌آنکه حتی حقی از ایران نیز ضایع شود.
.
باید به طور جدّ از تغییر موضع مقام رهبری تقدیر کرد، از به رسمیت شناختن پیام انتخابات پنچ ماه قبل و از محمدجواد ظریف و همکارانش که باید قدر ببینند و بر صدر نشینند. شاید حالا بعد یک استراحت ِ کوتاه، ظریف تیم‌اش را بردارد و برود عربستان. ما به دوستانی در همسایگی بسیار محتاجیم.
.
کامنتها در پلاس(+)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر