۱۳۸۶ آبان ۱۳, یکشنبه

سربازها


خلبان هواپیمای انولا گی که مرگ را بر سر هیروشیما ریخت مُرد. مثل همه سربازهایی که وقتی فرمان می گیرند باید ماشه را بچکانند و گرنه باید به سختی مجازات شوند. او فقط سرباز بود مثل همه سربازها ولی معروف. ماشه چکاندن او خیلی ها را به چشم بر هم زدنی فنا کرد: تقریبا به اندازه نصف تلفات ایران در جنگ با عراق: 140 هزار نفر! فرماندهان ژاپنی اهل کوتاه آمدن برای پایان جنگ نبودند. هزینه آن یکدندگی را نه فقط مردم ناکازاکی و هیروشیما که شرف انسانی پرداخت. پل وارفیلد تیبت جونیر حالا زیر خروار ها خاک پنهان شده در حالی که هیچ گاه از کاری که کرد پشیمان نشد ... کاش هیچ گاه هیچ فرماندهی از هیچ سربازی نخواهد که برای صلح آدم بکشد، کاش سربازها حق انتخاب داشتند. کاش جنگ نبود. یا نه: کاش در هیچ سوی میدان جنگ احمق ها فرمانده و ترسوها سرباز نباشند.

۱ نظر: