چند وقت پیش رسانه‌ها خبر دادند که یک پیرمرد واکسی در زنجان همه (یا بخشی از) پس‌انداز خود را (معادل ده میلیون تومان) بابت آزادکردن یک زندانی مالی بخشیده است. این اقدام وی با تحسین همگانی مواجه شد و برخی مقامات نیز به خانه او رفتند و از او تشکر کردند.
حالا خبرگزاری فارس گزارش کرده که بساط چرخ‌دستی این شهروند که توسط شهرداری به خاطر سد معبر توقیف شده بوده، با دستور استاندار به او (در پاداش آن کار خیر) عودت داده شده؛ البته شهرداری بساط را مجهز به یک اتاقک کرده و تحویل داده و عکس منتشر شده هم نشان می‌دهد، اتاقک در همان محل قبلی قرار داده شده است!
حالا:
1) اگر اقدام شهرداری در ضبط بساط این شهروند خیّر، "قانونی" بوده، اقدام استاندار زنجان چه اسمی دارد؟! اگر اقدام شهرداری قانونی نبوده، خسارت‌های گذشته را چه کسی و از کدام محل جبران می‌کند؟
2) اگر اقدام این شهروند محترم خیرخواهانه بوده (که قرائن موید آن است)، آیا باید پاداش آن با ضایع کردن حق "عابران" پرداخت شود؟! آیا خدا راضی می‌شود یک کار خیر را در حق "شخصی خاص" با "تباه کردن حق‌الناس در عبور از معبر عمومی" جبران کند؟! این لکه‌دار کردن عدالت خداوندی نیست؟!
3) دست‌وپا کردن تبصره و دلیل و توجیه برای شرعی و قانونی کردن بهره‌مندی از مواهب "دور زدن قانون" همواره به عنوان یکی از دلایل "فساد" شمرده شده است. البته که همه مواهب این پیرمرد خیّر از هر کاسبی ویژه در این محل به قدر "یک مشت از کوهستان" ویژهخواری حضرات صدرنشین نیست و نخواهد بود، ولی پیام‌های غیرمستقیمی که از طریق چنین بذل و بخشش‌ها و تبصره‌هایی به جامعه مخابره می‌شود مهم است و از جمله موید آن است که مسئولان امر، "فهمی" از "مصائب ویژهخواری" و "اثرات خشت کج" و حتی "تشویق درست" ندارند، دل‌خوشی به تمجیدهای هیجانی افکار عمومی، چشم‌ها و گوش‌های بسیاری از مدیران را از کار انداخته و "کار خیر" می‌تواند به قانون حکم "برو کنار" بدهد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر