بسیار
قبلتر از اقدام دشمن، متاسفانه، وقوع شکاف بین نظام و ملت را، انقلابیترین لایههای
خود نظام، «باور» و بر اساس آن «اقدام» کرده بودند؛ دقیقاً وقتی حق انتخاب مردم در
انتخابات مختلف، محدود و محدودتر شد.
اگر
شکاف، عمده و غالب نبود، چرا باید دایره نظارتاستصوابی این طور گسترده و احتمال
انحراف امیال مردم از استانداردها، چنین جدی گرفته میشد که حالا بسیاری بر این
گمان باشند که مثلا نمایندگان مجلس، بیشتر هوای شورای نگهبان را برای تایید صلاحیت
دارند تا چیز دیگری را؟!
روزگاری
که «شکاف» باور نشده بود، پنج ماه بعد از پیروزی انقلاب (26 تیر 58)، مرحوم آیتالله
خمینی در دیدار معاون وزیر کشور و
فرمانداران گفته بودند:
«شما
که میخواهید در این انتخابات البته نظارت کنید، شما باید توجه کنید که این رژیم،
رژیم انسانیـاسلامی است؛ رژیم طاغوتی نیست. یک کلمه نباید شماها مطلبی بگویید که
«تحمیل»، اسمش باشد؛ فضلاً اینکه یک عمل بکنید. مردم آزاد، همانطوری که در
رفراندم بود، آزاد بودند مردم. مردم را باید آزاد بگذارید.»
به
گمانم در کمتر سخنی از سخنان بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی، به این صراحت سطح آزادی
مردم در انتخاباتی که در رژیم انسانی–اسلامی برگزار میشود، بیان شده است؛ اینکه «مردم آزاد، همانطوری که در
رفراندم بود، آزاد بودند مردم» در صورتی محقق میشود که مردم بتوانند بین «نه» و
«آری» انتخاب کنند؛ بین دو چیز «کاملا متضاد». با این رفتار شورای نگهبان در
انتخابات مختلف، مردم برای انتخاب بین «خیلی بله»، و «یه کمی کمتر از خیلی بله»
آزادند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر