در سیاست‌های کلان برنامه ششم هیچ صحبتی از بحران آب نشده
است، در حالی که به گمان من سه بحران، بیکاری، فساد و آب، سه بحرانی هستند که اگر
نه تنها عزم سیاسی بلکه عزم ملی ایجاد نشود و جامعه و کل قوای نظام سیاسی با هم
همکاری نکنند، این بحران‌ها قابل مدیریت و اصلاح نیستند (...)
دو ساله پایانی دولت آقای روحانی دو سال خیلی خطیری است.
فرق این دولت با دولت‌های قبلی این است که
این دولت در دوره تهی‌شدگی منابع بر سرکار آمده است یعنی نه تنها درآمدهای عظیم
نفتی دیگر نیست، ذخیر عظیم آبی نیز به مرحله تهی‌شدگی رسیده و منابع عظیم پولی و
سرمایه‌ای ما نیز در پروژه‌های ناتمام و صنایع فرسوده زمین‌گیر شده است. از سوی
دیگر ذخایر اجتماعی‌مان، مانند سرمایه‌های اجتماعی، سرمایه‌های نمادین، اخلاق عمومی،
همبستگی و نشاط اجتاعی نیز آسیب دیده است. بنابراین در باقی مانده این دولت اگر به
یک عزم سیاسی و ملی برای مدیریت بحران برسیم احتمال موفقیت در برابر بحران‌ها هست
اما اگر در این دوره وارد دوره جدیدی از منازعات سیاسی فرساینده و مخرب شویم، به
احتمال زیاد فرصت‌های مدیریت بحران را از دست خواهیم داد. آنچه مشخص است تداوم وضع
موجود به آنجا منتهی می‌شود که ما در کمتر از پنج سال آینده، وارد زنجیره‌ای از
بحران‌های می‌شویم که مثل دومینو کشور را با خود می‌برد.
.
گفتگوی دکتر محسن رنانی، روزنامه اعتماد 11 مهر 94
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر