وا نبسته !

خودم پیش بینی کرده بودم که انتشار پست "یک فاجعه به نام بخش فارسی صدای آمریکا" بازتاب وسیعی در وبلاگستان خواهد داشت. لحن تند انتقادی من در این نوشته و ردیف کردن پشت سر هم "برخی" اتفاقات رخ داده در این رسانه که به راحتی می تواند حیثیت یک مجموعه را بر باد دهد و گویا مدیریت صدای آمریکا "بی خیال" آن ها شده، به خصوص در فضای سیاسی حاضر که رسانه های برون مرزی با اقبال بیشتری نسبت به سال های قبل تر مواجه شده اند، نمی توانست جلب نظر نکند به خصوص که "راز سر به مُهر" با سابقه هفت بار فیلتر شدن در کمتر از هشت ماه، به عنوان یک وبلاگ "منتقد" شناخته شده.

این لینک را در بالاترین به اشتراک گذاشتم ولی به دلیل فضای حاکم بر رفتار برخی کاربران، در کمتر از یک ساعت به دلیل دریافت یازده رأی "منفی"، به صورت خودکار حذف شد! کاربرانی که به این لینک منفی داده بودند، آن را توهین آمیز دانسته بودند بدون هیچ توضیحی که کجای نوشته که مبتی بر اتفاقات "واقعی" است، توهین آمیز بوده؛ تنها یکی از کاربران با نام مستعار "جرمنی" استفاده از لفظ "رقصنده" برای کارشناس صدای آمریکا را توهین آمیز دانسته بود! این کاربر و برخی دیگر که باعث حذف این لینک در بالاترین شدند از جمله افرادی هستند که خود به راحتی به مخالفان خود "دشنام" می دهند. اما نکته جالب این بود که این پست روز دوشنبه گذشته یکی از پرلایک ترین (دوست داشتنی ترین) لینک ها در گوگل ریدر شد (+) با بیش از صد امتیاز مثبت و بیش از نود بار شِیر شد (+)! هم در زیر پست اصلی، هم در گوگل ریدر و هم در فیس بوک و عمدتا در تایید نوشته من، مراجعه کنندگان کامنت هایی گذاشتند. دیروز یک کاربر دیگر در بالاترین این نوشته را به اشتراک گذاشت اما رای مثبت کافی برای "داغ" شدن به دست نیاورد هر چند که حذف هم نشد (+). همزمان لینک نوشته را به خود بخش فارسی رادیو آمریکا ایمیل کردم تا در جریان باشند ... اما اتفاق "جالب"، دیروز رخ داده که من امروز از آن خبر دار شدم و آن نقل پست مذکور در ستون خبرهای ویژه روزنامه کیهان بوده (+). کیهان از من در این خبر به عنوان "محمد م. از عناصر وابسته به اپوزیسیون جمهوری اسلامی" نام برده و به دنبال آن در بسیاری از سایت های همسو با روزنامه کیهان عین نوشته کیهان تکرار شده! (+)

در این جا لازم است دو نکته را بازگو کنم؛ اول آن که بزرگترین عیب من به عنوان یک علاقمند مسائل سیاسی، ظاهرا به بزرگترین حسن من تبدیل شده و آن این که من وارد هیچ کار تشکیلاتی نشده ام که به تبع آن وابستگی به جریانی داشته باشم. گاهی فکر می کنم دلیل اصلی این که دوازه سال توانسته ام نقادانه بنویسم این بوده که هیچ کس نتوانسته وابستگی مرا به جایی یا کسی ثابت کند! همیشه این اعتقاد را داشته ام که بین صادقانه نوشتن و وابستگی، آن هم وابستگی کورکورانه، تنافری ابدی وجود دارد و به همین دلیل در بهترین و بدترین حالت سعی کرده ام "خودم"باشم؛ از خدا هم همیشه قدرت "فرقان" خواسته ام و سیر بر مدار "اخلاق" را، هر چند مدعی نیستم همیشه در این راه سرفراز بوده ام. چه در دوران نویسندگی در هفته نامه پیام زنجان و چه این جا همه هدف من این بوده که فراتر از دوست و دشمن داشتن کسی یا جریانی، "نقد" کنم ... در مورد این اقدام روزنامه کیهان هم من با حسن ظن، فرض را بر این می گیرم که برای آن که صدای آمریکا را بیشتر ضایع کند، و نه آن که خواسته باشد اتهامی ناوارد بر من وارد کند، حاضر شده این نمایش را اجرا کند که ""حتی" اپوزیسیون هم از صدای آمریکا راضی نیست"؛ کیهان سابقه تاسف باری در اجرای انواع نمایش های "نادرست" رسانه ای دارد

نکته دوم آن که چون "کیهان" از نوشته من خوشش آمده، دلیل نخواهد شد که من دوباره مطلبی ننویسم که کیهان از آن خوشش بیاید.
من دوباره بر درستی انتقادات قبلی ام از بخش فارسی صدای آمریکا صحه می گذارم و تاکید می کنم شأن یک رسانه فراتر از رفتارهای "فاجعه" بار ارکان و اجزای این رسانه است.