اول)
همه وزرای معرفی شده حسن روحانی به مجلس، رأی اعتماد خواهند گرفت و بیشتر به این دلیل
که مخالفان سرشناس وزرای معرفی شده، در جبهه بازندگان انتخابات اخیر قرار دارند و
عمده سلاح‌شان هم آویختن از «فتنه» است. چه "سردار" کوثری (نماینده
تهران) و چه "سردار" اسماعیلی (نماینده زنجان) که آمار وزرای مردودی را
پیشاپیش اعلام می‌کنند؛ از پادگان به سیاست فراخوانده شده‌اند و طبیعی است به
واسطه عقبه خود، امکانات رسانه‌ای بیشتری در اختیار داشته و بیشتر توی چشم
باشند؛ اما این همه ماجرا نیست! آن آویختن از «فتنه» و این پیش‌بینی فرماندهان
نظامی در کسوت نمایندگی، چنگی به دل اکثریت قاطع نمایندگان شهرستان‌ها و نمایندگان
به اصطلاح مستقل نمی‌زند که در تله حمایت از رقبای روحانی در قبل از انتخابات
افتادند و به سود آنها، به اسم، نامه امضا کردند و خود را اینک در مظان اتهام دوری
از خواست مردم می‌بینند. برای کسانی از این گروه هم که در رد و قبول این مخالف‌خوانی‌ها
تردید دارند، پاتک‌های حامیان وزرا (مثل اطلاعیه اخیر وزرات اطلاعات + درباره تایید
استعلام از این وزارتخانه برای وزرای معرفی شده)، بسیار تعیین کننده خواهد بود. در
«این» اوضاع بحرانی اقتصادی، طیف وسیعی از نمایندگان بیشتر از هر زمانی انتظار
عنایت قوه مجریه را به حوزه‌های انتخابیه خود و کسب رضایت فوری مردم دارند و این
عنایت را با رأی به کابینه جستجو می‌کنند. حضور رحمانی‌فضلی در ترکیب کابینه معرفی
شده نیز طیف معتدل اصولگرایان را بسیار خرسند کرده و این به شانس رأی‌آوری سایر
وزرا افزوده است.
.
دوم)
ایران و مصر از جمله کشورهای معدود تمدن‌ساز و ریشه دارند. همزمان با جدل‌ها و "نه"
و "آری"ها در مجلس ایران، با همه ملال و خوشحالی‌هایش، خیابان‌های
قاهره، چهل روز بعد از کودتای نظامیان، به حمام خون تبدیل شده ... با همه نقصانی
که این دمکراسی نیم‌بند ایرانی خودمان دارد، امروز اما وارثان تمدن ایرانی از
رقبای مصری خود، گردن فرازترند؛ به این حکم که دوای درد را در آتش و قهر نمی‌جویند!
این فهم، سوغاتی برای آیندگان است که حاملان یکی از بزرگترین تمدن‌های بشری، در
مصر، آن را تا اطلاع ثانوی، متاسفانه، باخته‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر