تشویق به لکنت

اصل ماجرا:

مجتبی دانشطلب، وبلاگ‌نویس اصولگرا، زندانی شد.

اینجا(+) و اینجا(+) را در این باره بخوانید.

او وقتی مهرماه سال 90 در پی سخنرانی مقام رهبری در کرمانشاه در مورد تأیید امکان تغییر نظام ریاست بر قوه اجرایی کشور از ریاست جمهوری (با رأی مردم) به نخست وزیری (با رأی مجلس)، از آن انتقاد کرد، تحت پیگرد قرار گرفت. او پیشتر البته بارها از مجلس نیز انتقاد کرده بود ولی یادداشت مهرماه سال 90 بود که برای مدتی او را ناگزیر از غیبت از فضای مجازی و به روز نکردن وبلاگش کرد. در دادگاه ابتدا تبرئه شد ولی با اعتراض دادستان و تجدید محاکمه، به شش ماه زندان محکوم شد. او دو روز پیش برای سپری کردن دوره محکومیت خود، به زندان فراخوانده شد.

.

ملاحظات:

1. وبلاگ‌نویسی اقتضائاتی دارد و با نوشتن و منتشر کردن کتاب یا انتشار مقاله در روزنامه متفاوت است. بلاگر خیلی از ملاحظات اینها را ندارد؛ حتی در فضای بسته و خفقان‌آوری که انتشار کتاب و روزنامه دشوار و دشوارتر می‌شود، وبلاگ‌نویسی باز خیلی از ملاحظات انتشار کتاب و روزنامه را ندارد. اگر داشت اساسا چیزی به اسم «وبلاگ‌نویسی» شکل نمی‌گرفت. نوع برخورد با «مجتبی دانشطلب» ِ نوعی، نشان می‌دهد که آمران برخورد، به طور جدی از درک مقوله‌ای به اسم «وبلاگ‌نویسی» عاجزند.
2. همان اقتضائات پیش گفته، البته امکان اشتباه توسط وبلاگ‌نویس را بیشتر می‌کند؛ چون فیلترهای کنترل به نسبت کتاب و روزنامه، تقریبا در حد صفر، و محدود به تشخیص تنها خودِ وبلاگ‌نویس است. ممکن است تندی بی‌جا کند، ممکن است استنادش بی‌پایه باشد. کسانی که امر برخورد با وبلاگ‌نویس را صادر می‌کنند، به راحتی از درک این مهم نیز عاجز مانده‌اند یا آن که بیش از اندازه به کنترل افکار و ایده‌های منفردی که باب میل‌شان نیست، تکیه دارند. جامعه آرمانی این افراد، متشکل از افرادی سر به زیر و سپس معصوم است!
3. نباید انتقاد صرفا به پیشه «شجاعان» یک ملّت تبدیل شود. اولین مومن به آخرین رسول، امام علی (ع)، گفته بود: «من در مواردی متعدد از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: "هیچ امتی به پاکی و قداست نخواهد رسید اگر حق ضعیف آن امت از قدرتمندش بدون گرفتگی زبان (و لکنت) گرفته نشود".» ناگفته پیداست حضور مجتبی دانشطلب در زندان، تشویق و ترغیب مردم به لکنت زبان است؛ در راستای پرهیز دادن جامعه از پاکی، و  این غم‌انگیز است.
4. من با برخی از نظرات «مجتبی دانشطلب» عزیز موافق نبوده‌‌ام؛ و با برخی بوده‌ام. تعارضات و طعنه‌زنی‌های متقابل کمی هم با یکدیگر نداشته‌ایم؛ با این حال به عنوان یک وبلاگ‌نویس وظیفه خودم می‌دانم به زندانی شدن‌اش معترض باشم. او از جمله وبلاگ‌نویس‌های پرمایه جامعه وبلاگ‌نویس ایرانی است؛ امیدوارم خیلی زودتر از پایان دوران محکومیت‌اش، با آزادی و سلامت، به نزد خانواده، دوستان و ما وبلاگ‌نویسان بازگردد.

.

.

عکس: حق اعتراض به برگزاری اجلاس G8 در آلمان، سال 2007، Fabian Bimmer.
این معترضان، لکنت ندارند
.

کامنتها در پلاس(+)

.