اول - اعلام بیعت گروه مسلح النصره سوریه
(که علیه رژیم بشار اسد می‌جنگد) با ایمن الظواهری (معاون اسامه بن لادن) باید خبر
بدی برای مردم سوریه و منطقه و خبر خوبی برای بشار اسد باشد(+). البته تصوّر این که
پادشاهی آل‌اسد در سوریه در صورت ایجاد امکان چرخش قدرت در این کشور (با برگزاری
انتخابات آزاد) و یا حتی برخورد نه چنان وحشیانه با معارضات خیابانی، می توانست
راه مخالفت با خود را تبدیل به جنگی داخلی و ویرانگر نکند، که از دل آن سربازان
خونریز القاعده سر بلند کنند، دشوار نیست. بشار اسد هنوز بر سر قدرت است؛ به بهای
سوریه‌ای ویران، 70 هزار تن بی‌جان، و القاعده‌ای متشکّل شده.
.
آخر - سوق به درگیری نظامی در مواجهه با
نظامی ستمگر و انعطاف‌ناپذیر، در ایران خودِ ما نیز سابقه دارد. مرحوم امام خمینی
حدود سه ماه قبل از پیروزی انقلاب، ابتدا در هفتم آبان 57 در مصاحبه با هفته‌نامه
نیوزویک گفت: «تا امروز مبارزه و جنبش مخالفت، محدود به تظاهرات و اعتصابات بوه
است اما اگر اینها کاری از پیش نبرد و اوضاع برای مردم غیر قابل تحمل شود، ممکن
است اجازه دهیم که مردم روش خشن‌تری در پیش گیرند و احتمالا دست به اسلحه ببرند.»
ایشان ده روز بعد هم به ساندی‌تلگراف گفت: «ما امیدواریم که مسائل بدون قیام مسلحانه
و با همین نهضتی که هم اکنون تمام اقشار ایران را فرا گرفته، با همین فشارهایی که ملت بر شاه وارد می‌کند، حل
شود.»
.
.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر