اول: بهترین ِ قصه ها، قصه حضرت یوسف است؛
این را خود قرآن گفته. متاسفانه ساخت سریال این قصه متعالی را به فرج الله سلحشور سپردند؛
همان آقای آزادی مطلق بیان در محله سینما ... حوالی انتخابات ریاست جمهوری سال 88 که
این سریال پخش می شد، خیلی ها معتقد بودند سلحشور، به عنوان یکی از معدود کارگردان
های حامی احمدی نژاد، سعی می کند در این سریال شیوه مدیریتی و سفرهای استانی احمدی
نژاد را ربط دهد به یوسف نبی. خودش این اتهام را رد می کرد؛ البته اینطوری: «مگر الگوگيري
مديريت مذهبي و سياسي از كتاب خدا اشكال دارد؟»!(+). لابد اشکال نداشت چون کلا صدا
و سیما بی طرف بود و آلودن بهترین قصه ها به غرض و مرض های سیاسی منتفی است.
.
دوم: پخش فیلم «مرگ بن لادن» به دلیل احتمال
بهره برداری انتخاباتی اوباما از آن، به بعد از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا موکول
شد.
.
سئوال: چرا بعضی جاها حتی در آوردن ادای
درستکاری و سواستفاده نکردن از موقعیت هم افت دارد؟
.
.
این طوری ست دیگر اقای معینی
پاسخحذفنمی دونم بدی مطالبته یا کلا اینجوری می نویسی! یا حزم متن به خاطر نام اصلیته. نمی زنی به عمق مطلب. سوژه رو ماهرانه به روش روزنامه نگاری دوم خردادی طرح می کنی و خودت به ظاهر از کنارش می گذری. من هم چنین می کنم برخی مواقع. اما ادامه و اصرار بر این برخی موارد به بیراهه می کشانه. به توهم اینکه شاید اینان انتخاب درست را می دانند. به توهم اینکه انان اصلاح پذیرند. توهم نصیحه الملوکی.
پاسخحذف+مرد مرده
پاسخحذف.
امید اصلاح به جای توهم اصلاح :)
من برای مخاطب، گاهی حق قضاوت قائل می شوم؛ عین فیلم هایی که بعد از پایان، بیننده سهمی از ادامه داستان دارد.