یک مسجدی
توی بندرعباس هست به اسم مسجد آزادی؛ از سمت میدان یادبود، نرسیده به جهانبار، داخل
کوچه. اسم غیرِ معمولی دارد؛ قبول دارید؟
.
یک بار
نوشته بودم «لابد اوایل انقلاب "آزادی" زیباترین نام بود که هم شد اسم مدرن‌ترین
و مشهورترین میدان پایتخت، هم، اسم بزرگترین ورزشگاه کشور و هم، اسم سکه‌های طلا»،
و پرسیده بودم: «بعد از آن چند جا را سراغ دارید که اسمش را گذاشته باشند "آزادی"؟»(+)
... یک عزیزی آمد و گفت: «صحن آزادی حرم امام رضا»(+)؛ بعدا دانستم که در كتيبه بالاي
در ورودي صحن چنين آمده: «در هنگامه رهايي ملت مسلمان ايران از قيد بندگي به رهبري
قاطع امام خميني، اين صحن مطهر به صحن آزادي نامگذاري شد. 27 جمادي الثاني 1399 هـ.ق»
(می‌شود 34 سال قبل) ... دیگر هیچ جایی را سراغ ندادند که اسم‌اش را گذاشته باشند
«آزادی» و البته در چنان مقیاسی.
.
مسجد
آزادی را هر روز سر راه می بینم؛ چند روز قبل تابلوی جدیدی برایش بالا بردند. رمز اسم
غریب این مسجد در خط پایینی تابلوی تازه بود؛ «تأسیس 1358» ... همان همسایگی انقلاب
... از قرار همه اسم‌های «آزادی» روی خیابان و میدان و ورزشگاه و مسجد و بناهای ریز و درشت
عمومی دیگر، همگی مجاور روزهای شور و هیجان انقلاب‌اند.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر