فاصله دور باورها

انتقادهای به خصوص سیاسی ِ زیادی علیه سپاه اظهار می‌شود و احتمالا با نزدیک شدن انتخابات، حجم این انتقاد و پرسش‌ها یبشتر هم خواهد شد. معاون سیاسی سپاه طی مصاحبه‌ای با باشگاه خبرنگاران جوان، ضمن تایید تلویحی برخی خطاها در سازمان سپاه، به درستی اشاره دارد که «مصداق تخلف فردی را نباید به کلیت سپاه تسری دهیم ... اگر در فضای کلی انتخابات وظیفه‌ای بر عهده یک سپاهی بوده باشد و آن فرد دچار اشتباه شود، نمی‌توان این اشتباه را به کل مجموعه سپاه تعمیم داد.»(+)

.

این که رفتار اشتباه – عمدی یا سهوی – یک جز از یک سازمان نباید به کل سازمان تعمیم داده شود، البته منطقی‌تر از آن به نظر می‌رسد که نیازی به تاکید بر آن باشد! اما آنچه چنین تعمیمی را سهل و روا می‌دارد، و احتمالا از همین رو باید مقامی در چنین مرتبتی خود را ملزم به تاکید بر آن بداند، شاید این باشد که سازمان مورد ظن و انتقاد و تعمیم، باور عزم خود را در تنبیه خاطی و مبرا کردن دامن خود از خطای اجزای خود، به باور افکار عمومی و منتقدان خود نزدیک نمی‌کند. به هر دلیلی، اعتبار جزء خاطی خود را متصل به اعتبار کل می‌کند و مماشات با خطاکار به همین راحتی، مباح می شود و یا در خوشبینانه‌ترین حالت، خطای علنی خطاکار را در پستوی نهان خود شماتت می‌کند اگر نگوییم که با تظاهر به مخالفت با خطا، صرفا مهره‌های خطاکار جابجا می‌شوند چون سازمان به هر دلیل، اساسا فعل انجام شده را خطا نمی‌داند؛ بر خلاف برداشت رایج افکار عمومی و منتقدان.

.

این شیوه یک پیام غیرمستقیم دارد که آفت اعتبار هر سازمانی، در هر کجای دنیا که باشد، محسوب می‌شود و آن رواج این نوع تسری‌هاست. 

.

.