"من بر اين اعتقادم که بادهای سهمگين تغيير به جهان عرب محدود نخواهد شد و به زودی به سوی ايران وزيدن خواهد گرفت"؛ این را دبیر کل اتحادیه عرب، عمرو موسی، گفته. در مصاحبه با فیگارو. آقای عمرو موسی اگر می خواهد پپش رویی خودشان را یادآوری کند، اشتباه می کند. این بادهای سهمگین تغییر سال هاست در ایران می وزد و مدام به در و دیوار و کاخ ها و پیش بینی ها می خورد ... از مشروطه ... از نهضت ملی کردن نفت ... از انقلاب 57 ... از ایستادن با دستان خالی، برای هشت سال، در برابر سردار قادسیه که مستظهر به پشتیبانی اعراب بود ... و از دو خرداد 76 ... از 22 و 25 خرداد 88 ... مردم ایران مدام دنبال تغییرات مهم بوده اند؛ خارق العادگی را جسته اند، پاره کردن عادت ها را، بر باد دادن برآوردهای "رسمی" را ... گمشده خود را بافته یا که نیافته اند، حدیثی دیگر است. گنج، پاداش ِ رنج شان نبوده، داستانی دیگر است ... هنگامه ی این بادهای سهمگین، دوستان عمرو موسی اما با نفت فراوان و اسراییل و ناسیونالیسم روزگار گذرانده اند. ما نیازی به بادهای سهمگین تغییر نداریم. چون داریم اش. این را سرخی تاریخ مان فریاد می کشد. شما حکومت های چند ده ساله را بر می اندازید، این مردم سی و چند سال قبل حکومت 2500 ساله را تمام کردند. این بادهای سهمگین تغییر را آزموده است مردمان این سرزمین اما اگر گنج، پاداش ِ رنج اش نبوده، داستانی دیگر است ... شما راه نرفته هنوز بسیار دارید آقای عمرو موسی... ما هم نیازی به بادهای سهمگین تغییر نداریم؛ داریم اش. ما به قطب نمایی محتاجیم که ما را، و این بادهای تغییر را که دوره های وزیدن اش مدام نزدیک و نزدیک تر می شود، ببرد پای چشمه "جادو"گونه! که از آن بنوشیم و "دورتر" را ببینیم، که بنوشیم و "صبوری" کنیم، که بنوشیم و "نفرت" را از یاد ببریم، که یاد گرفته ایم "باد سهمگین تغییر" شروع است؛ نه پایان.
اگرچه این یک تحلیل سیاسی بود، اما من حس یک متن ادبی رو بهش دارم.
پاسخحذفپس مجبورم اعلام کنم که ... خیییلی زیبا بود
نمی دونم بگم این حقیقت تلخ است یا زیبا. هفته پیش استادم می گفت کشور شما هم به زودی مثل مصر تغییر می کند. بهش گفتم داستان کشور ما با مصر خیلی فرق دارد. اشتباه نکنید. از نظر خارجی ها ایران مثل همه کشورهای دیگر منطقه است. حتی بعضی ها فرق بین ایران و افعانستان و تاجیکستان و پاکستان را نمی دانند. ولی ما می دانیم که ایران چه سختی ها و طوفان هایی را پشت سر گذاشته است.
پاسخحذفایران کشور تضادهایی هست که هیچ گاه به نتیجه نرسید و منجر به تغییری که یه ذره آرامش برای مردمش داشته باشه نشد..
پاسخحذفبسیار دلنشین. آدم آرامش خیال پیدا می کند. یک جورهایی دلم گرم می شود از این نوشته
پاسخحذفخودشيفتگي هيچ فايده‌اي نداره، بايد نقد كرد. وقتي نميدوني كجا ميخواي بري، قطب نما هيچ دردي رو دوا نميكنه. يادمون نرفته كه خميني 57 نقش قطب نمايي رو داشت كه ما رو به اينجايي رسوند كه الان هستيم
پاسخحذفمن در این متن تنها چیزی که نمی بینم خودشیفتگی است
پاسخحذفخیلی ناسیونالیستیه. همونطور که نباید خودمون رو دستکم بگیریم نمیتونیم از مقاومت اعراب در این چند ماه هم بی‌تفاوت بگذریم.
پاسخحذفاز این مثال 2500 سال سلطنت که زده و تمدن مصر رو یادش نیست معلومه نویسنده از چی بغضش گرفته. عمرو موسی هم مصری است در ضمن
پاسخحذفبرای پژمان: کسی تمدن مصر رو ندید نگرفته ... به زیر کشیدن یک نظام سیاسی با "باد سهمگین تغییر" منظورم بوده. اصلا من کجا و فراموشی تمدن مصر کجا؟
پاسخحذفباستان گرایی احمقانه!به رخ کشیدن طبل تو خالی افتخارات تاریخی!انگار عمر وموسی بهش تغییر تعارف کرده که نویسنده این دعوای بچه گانه را راه انداخته!
پاسخحذفعجب ها. باز یه عده افتادن رو مود نیت خوانی و ذهن خوانی. آقای معینی چرا می رین با عمر موسی دعوا می کنین آخه، زشته والله!!! :دی
پاسخحذففریدوم فریدوم! دعوای بچه گانه احمقانه؟ ... دعوا؟ ... بهنام بهنام هم مثل این که مثل شما تصور کرده ولی به اندازه شما غیض و غضب نکرده! ... اگه با حوصله خوندن دوباره متن هم کمک نمی کنه تا متوجه بشین که این دعوا نیست، لااقل نمونه های تاریخی واضح همین یک صد سال اخیر را که نباید زیر سئوال ببرید. اجازه بده گاهی خواندن و دیدن مطالب ناخوشایند قلم و زبان تان را به توهین آلوده نکند ... "فریدوم"ات این جوریه؟
پاسخحذفنکته ی قابل توجه اینکه معمولا اونها از ما تاثیر گرفتن منتها تو ایران ناکام بوده و تو کشور های منتطقه کامیاب.مثالش تجربه ی مصر در ملی کردن کانال سوئز و تجربه ی ترکیه در استفاده از متفکران ایرانی و تجربه ی اخیرشون در استفاده از میراث جنبش سبز
پاسخحذفلحن نوشته خیلی تند ناسیونالیستیه. قبول نداری شما؟ اون بخشی از اعراب که دنبال تغییر بودن در این مدت خیلی پیگیر واسادن و هزینه هم دادن. برای ما به دلائلی اینطور نبوده. منم شاید تا شش ماه پیش تو بعضی جهات مثه شما خیال میکردم که چون ما مشروطه و نهضت ملی شدن نفت و انقلاب 57 داشتیم پس درحال حاضر هم خیلی جلوتر از ملت منطقه هستیم. جنبش سبز هم البته به این تصور دامن میزد. اما خیزش اعراب در این مدت این تصور من رو باطل کرد. به همین ساده‌گی! به همین بدمزه‌گی!
پاسخحذفچنان پز این صد سال درجا زدن رو میدید پنداری دیگران توی خواب خرگوشی بودند! حداقلش در مورد مصر اگر مبارزه آزادی خواهانه اشون از ما با سابقه تر نباشه کمتر نیست. خیلی از این کشورها مثل سوریه، یمن، مصر، تونس و لیبی رییس جمهور دارند. متوجه هستید؟ رییس جمهور!! یعنی برای حفظ ظاهر هم که شده اسم جمهوری روشون بوده و حکومت موروثی نبوده، خیلی قبلتر از انقلاب اسلامی 32 سال پیش ما. دست از این ادعاهای پوچ و نژادگرایانه برداریم بهتره. آزادی اگر با بادهای شبهه جزیره عربستان هم به سرزمین ما بیاد غنیمته
پاسخحذفمطمئن باشید که عمرو موسی همه این تغییراتی رو که شمردید یادش هست. حتما لازم نیست ایرانی باشی و یادت باشه که توی انقلاب 57 و خرداد 76 چه اتفاقی افتاد. تعجب می کنم.
پاسخحذفمنظور عمرو کنایه به همه اون اظهار نظرات آقایونه که اعتراض رو حق همه مردم کشورها دونستن بغیر از توی ایران و سوریه.
حداقل چیزی من دستگیرم شد این بوده. اگه تحلیل درستی از اتفاقات منطقه داشته باشیم می بینیم که ایران میخواد چه نقشی رو بازی کنه بدون اینکه کسی به تحولات اخیر توی کشور خودش توجه کنه.
حالا اینکه کجای ماجرا به شما برخورده من متوجه نشدم
آقا محسن! نه من مطمئن نیستم. خوش بینانه فکر می کنم که داره نظام رو تهدید می کنه و بدبینانه همونی که نوشتم؛ داره می گه ما پیشروییم و این یعنی "یادش" رفته یه چیزایی. در ضمن من در این مطلب خواستم به خودمون هم یادآوری کنم که دلمون رو به این حرفا خوش نکنیم. گیر کار ما جای دیگری است
پاسخحذفمن فکر می کنم اصل حرف اون دو خط آخر بوده
پاسخحذفبسیار سخن و نوشته سنجیده ای است. چه خوب شد که وبلاگ شما را شناختم . خیلی متین و خواندنی . گفته های استاد ملکیان را خواندم با وجود این که با نظرات جنابشان اشنایم اما باز هم لذت بردم ممنون از شما
پاسخحذفاستاد! ... من غرق شادی شدم ... چقدر خوشحالم کردید ... بازگردید دوباره
پاسخحذف