فراوانی

از ظهر که یک ویدئوی دو دقیقه ای از ایجاد مزاحمت برای دو دختر جوان توسط "بیست – سی" پسر در خاوران تهران دیده ام، حالم خوش نیست. روز روشن است و یک بلوار پت و پهن و دو دختر که گیر افتاده اند وسط عده ای بی شرم و هیچ دادرسی هم نیست و وقتی بالاخره یک ماشین عبوری آن دو را دور می کند، تو تازه می بینی روسری یکی جا مانده ... آن جا تهران بود
*
در این یک سال اخیر لااقل این برای بار سوم است که مقامات رسمی از اعدام های سیاسی سال 67 سخن می گویند. آخرین بار دیروز مصاحبه ای از دادستان تهران منتشر شد که وی در واکنش به انتقاد میرحسین از نحوه رسیدگی به اتهامات پنج نفری که یک هفته پیش ناگهان در اوین اعدام شدند، گفته که "در همان سال‎هايي كه اعدام‌هايي بر اساس حكم حضرت امام (ره) عليه منافقين صورت گرفت، ايشان نخست‎وزير بود. اگر چنين ادعايي دارد، چگونه در آن دوران خدمت كرد؟" پیشتر امام جمعه مشهد هم گریزی زده بود به آن اعدام ها که کسی پیشتر در این سطح درباره "اصل" وقوع اش هم حتی حرفی نمی زد. بعد از عاشورای سال گذشته "علم الهدی" به "نیکی" یادی کرده بود از آن اعدام ها و گفته بود: " محارب بودن اغتشاشگران عاشورا مستند به حکم امام درباره منافقين در مرصاد (سال 67) است". سید حمید روحانی، رییس سابق مرکز اسناد انقلاب اسلامی هم چند هفته بعدترش گفت: "اگر اعدام های سال ۶۷ تکرار نشود، فتنه اخیر ادامه خواهد داشت" ... آنچنان که گفته می شود اعدامی های سال 67 در گورستان "خاوران" تهران دفن شدند.
*
خاوران ها چرا تمام نمی شوند؟ بهانه برای غصه چقدر فراوان است؛ هر روز در هیبتی ... لک زد دلمان برای شادی، برای حالِ "خوب" داشتن هایِ ممتد