من خیلی متاسفم از این که نشریه ای تیتر اول خودش را بفروشد. اینکه خبری را تیتر اول کند و بعد پولش را از صاحب خبر بخواهد. هم برای خود نشریه متاسفم، هم برای کشور و استانی که چنین نشریه ای دارد هم برای حرفه ظاهرا شریف روزنامه نگاری که حالا توی تابوت می بینمش. اوضاع مالی نشریات خراب است، سهمیه ها را بریده اند، آگهی نمی دهند و این وسط با صد تاسف اولین چیزی که قربانی می شود اخلاق روزنامه نگاریست. خبر یا ارزش تیتر اول شدن دارد یا ندارد؛ اگر دارد بسم الله. تیتر اول که شد از ذی نفعِ خبر، کوفت هم نباید بگیری. گرفتی می شوی گرفتار. ولی اگر خبر، ارزش تیتر اول شدن ندارد ولی تو تیترش می کنی تا جیب خالی بیشتر از این ها فشار نیاورد، اسمت را لااقل عوض کن. به خودت نگو خبرنگار و روزنامه نگار. دارم مطمئن می شوم تو به عنوان روزنامه نگار از همان روز تمام شدی که منتظر شدی استاندار و امام جمعه و رییس ها و مدیرها روز خبرنگار را به تو تبریک بگویند. باید چشم به راه مردم بود، اگر در باز باشد به موقع می رسند. تو را به خدا بگذار حریم تیتر اول مقدس بماند. اگر دوستت نداشتم و باز مصلحت اندیشی می کردم، این بار هم چیزی نمی نوشتم. /ا
سلام/تسلیت می گم.متاسفانه دیر باخبر شدم و شرمنده.خدا روح آن سفرکرده را قرین رحمت و رضای خود قرار دهد....غم اخر باشد محمد جان
پاسخحذف