در روزی که بشار اسد گم شد

 امروز، با سقوط دیکتاتور سوریه، دست و دل‌ام به نوشتن سیاسی باز شد؛ کوتاه، پرطعنه ... متمرکز در توییتر (ایکس) با تکرار همان‌ها در کانال تلگرامی و حساب اینستاگرام؛ به شرح زیر:

 *

چهار سال در تاریخ، یعنی چقدر؟  

X

.
🔹 دشمنان‌تون شادند (نقطه)
در پی‌در‌پی رسوایی بصیرت‌ها نشانه‌هاست (نقطه)
عبرت بگیرید قبل از این‌که مایه عبرت شوید (نقطه)
هیچ نقطه‌زنی به کمک بشار نیامد، چه برسد حبس و ساچمه و باتوم (نقطه)
 مردم را فوری غنی کنید، برای اورانیوم وقت هست (نقطه)

ما غرّک بربّک الکریم؟ X 

🔹 این ۲ زوال

اگر زوال نهادهای نظام و کشور از دوره احمدی‌نژاد شروع شد، زوال قدرت منطقه‌ای نظام از قضا با ابقای بشار اسد آغاز شد!

نظام تا پیش از ابقای موفق بشار، هوشمندانه عمق نفوذش را از دید رقبا مخفی و آن‌ها را در "سطح" نگاه داشته بود اما بعد: «پرده برانداختی، کار به اتمام رفت» X

🔹 علی فرزات کارتونیست بود؛ منتقد بشار اسد.
کارتون می‌کشید.
هنوز خبری از داعش و ... نبود.
او را در یکی از میدان‌های اصلی دمشق دزدیدند.

بدن نیمه جانش را با انگشتان شکسته، حوالی شهر پیدا کردند؛ ۱۳ سال پیش. X

 

 

 

🔹خط قرمز بود

🔹 جواد میرگلوی‌بیات (۳ ماه پیش): از روزی که رسانه‌ها این تصویر را نماد آزادی و بهروزی ملت سودان دانستند تا به امروز،  ۱۰ میلیون نفر در این کشور آواره شدند، ۷۵۰ هزار نفر در خطر گرسنگی شدید هستند، ۲۰ هزار نفر جان خود را از دست دادند و میلیاردها دلار از سرمایه مردم سودان توسط کشورهایی مانند امارات غارت شده است. X

 بعد از سقوط حسنی مبارک و قذافی و این روزگار سودان، مردم حسرت روزگار رفته را خوردند؛ سقوط دیکتاتور همیشه به معنی برآمدن آرامش و آسایش نیست، گاهی حتی روزگار سیاه‌تر می‌شود (خوب می‌دانیم).
سقوط دیکتاتور به خودی خود کافی نیست؛ تصویر آینده را در رفتار گذشته اپوزیسیون می‌توان دید. X

 دکتر حسین بشیریه مقاله‌ای ارزشمند و خواندنی دارد با عنوان «زمینه‌های سیاسی و اجتماعی فروپاشی رژیم‌های غیردمکراتیک و گذار آنها به دمکراسی» (در کتاب «گذار به دمکراسی – دفتر نخست»)؛ خلاصه‌ای از آن را این‌جا آورده بودم:  «همه فروپاشی‌ها لزوما به گذار به دمکراسی نمی‌انجامد»

**

از دیگری:

الان، فرار هیچ دیکتاتوری زندگی تو را باز نخواهد گرداند.

#سورية X