یک نماینده مجلس خبرگان گفته که «تعامل با دشمن موجب گردش چرخ
کارخانه‌ها نشد.»
با نزدیک شدن انتخابات، البته هجمه از تریبون‌های یک طرفه علیه
دولت گسترش خواهد یافت اما مسئله مهم این است که مدعیان دین و مذهب، که لاجرم پاسداری
از ارزش‌های اخلاقی را نباید از دستور کار خود خارج سازند، گاهی به راحتی این مهم را
فراموش می‌کنند.
محل نزاع، اگر صرفا محل حضور بازیگران قهار و بی‌رحم سیاست
بود که «قدرت» را به هر بهایی طالبند، و نه علمایی که بیشتر از سیاست، به هدایت اخلاقی
مامور، شاید حکایت این روزهای هجوم علیه دولت، حکایت هجمه به بُن‌مایه باورهای دینی
مردم توسط کسانی نبود که خود در کسوتی دینی، رخ خود را در آینه قدرت به تماشا نشسته‌اند
و سکوت حمایت‌آمیزشان در دوره دولت پیشین، فراموش ناشدنی است.
به طور روشنی اقتصاد کشور دچار رکود است و باز به طور واضحی،
برجام و توافق با قدرت‌های جهانی - بر خلاف ژست و مانورهای تهاجمی اولیه - حاصل آمده
است. از ترکیب این دو گزاره، یک نقشه راه به راحتی برای منتقدان و مخالفان دولت قابل
طراحی است؛ طرح مدام این سوال که «چرا برجام
منجر به رفع رکود نشد؟»
انصاف اما به عنوان عنصری در اخلاق، حکم می‌کند مجال طرح سوالاتی
دیگر نیز از همان تریبون‌های گره‌افکن، فراهم باشد: «اگر برجام نبود، چه می‌شد؟»،
«وقتی آواربرداری از پلاسکو، که فقط در عرض 3 ساعت منهدم شد، قریب به 10 روز طول می‌کشد،
آواربرداری از اقتصاد سال‌های 84 تا 92، چه مدت طول خواهد کشید؟» و این‌‌که «چرا نباید
رشد منفی اقتصادی را در سال پایانی دولت پیشین از یاد برد؟»
به همان اندازه که گشودن گره از کار اقتصاد را یک سره حواله
به تعامل‌های بین‌المللی کردن، نابخردانه است، به همان اندازه و چه بسا بیشتر، گره‌انداختن
مدام در کار و باور تعامل طبیعی با جامعه بین‌الملل نیز عاقلانه نیست اگر نگوییم صرفا
از سر بی‌صداقتی است.
آن چه «اعتماد» – حلقه مفقود در توسعه – را احیا می‌کند آن
است که اصول و مهماتی گرامی داشته شود به خصوص از سوی متولیان باور مردم و بی‌تردید
«انصاف» از جمله مهم‌ترین آنهاست. تا این تکیه‌گاه‌های اعتقادی بازسازی نشود، چرخ کارخانه‌ها
به هیچ معجزه‌ای نخواهد چرخید چه دولت کنونی باشد چه دولت محبوب امثال آن نماینده جوان
در مجلس خبرگان!
* این یادداشت (با تغییر عنوان) در شماره امروز (22 اسفند
95) روزنامه بهار چاپ شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر