آیت‌الله خامنه‌ای (18 بهمن 70) گفته بود: «قدرت استکباری امریکا
چه مجوزی دارد که درباره‌ی کشورها حرف بزند، اظهارنظر کند و در امور داخلی‌شان دخالت
نماید؟! ... مادامی که امریکا به عنوان یک ابرقدرت متجاوز در درون مرزهای خود محصور
نشود، بشریت روی آسایش نخواهد دید»، ایشان سه‌سال و نیم بعد (14 خرداد 74) هم گفته
بودند: «رئیس جمهور آمریکا، در همین چند روز قبلْ یک سخنرانی کرده است که در آن در
پاسخ به کسانی از خود امریکایی‌ها که معتقدند «رژیم امریکا، زیادی در امور و مسائل
کشورهای دیگر دخالت میکند» صریحاً گفته است: «ما برای منافع امریکا، در امور داخلی
کشورها دخالت می‌کنیم!» آنچه برای آنها حائز اهمیّت است، مصلحت کشور خودشان است و برای
تأمین مصالح آن کشور، در امور داخلی کشورهای دیگر دخالت می‌کنند و خودشان را ذی‌حق
می‌دانند ... شما اگر منافع خودتان را در داخلِ کشور امریکا محصور کنید، ما با شما
چه‌کار داریم!؟»
پیش‌تر (19 بهمن 68) هم در توصیف دخالت اظهار داشته بودند:
«اگر ملتی گفت شما در کار ما دخالت نکنید، مثل این است که به آنها دشنام داده‌اند!
آنها خودشان را صاحب حق می‌دانند که در همه‌ی کارهای ملت‌های عالم دخالت کنند. یک‌جا
دخالت می‌کنند و می‌گویند: می‌خواهیم دمکراسی را به آن‌جا ببریم! یک‌جا دخالت می‌کنند
و می‌گویند: می‌خواهیم از نفوذ موج چپ یا تفکر چپ در آن‌جا جلوگیری کنیم! یک‌جا دخالت
می‌کنند و می‌گویند: می‌خواهیم امنیت آن‌جا را حفظ کنیم! یک جا دخالت می‌کنند و می‌گویند:
منافع ما در آن‌جا به خطر افتاده است!»
در رد دخالت ایران در امور سایر کشورها هم گفته بودند: «ما
در کار هیچ ملتی دخالت نمی‌کنیم. علّت این‌که می‌بینید افرادی از گوشه و کنار دنیا
و پشتیبانان یاوه‌گویشان، ادّعا می‌کنند که «ایران در کار کشورها دخالت میکند»، همین
است. دخالتی نیست. حرف به آن‌جا میرود و طرفدار به‌وجود می‌آید. سخن حق، در دل آنها
می‌نشیند. آن رئیس جمهور بیچاره، ادّعا میکند که «ایران در کشور ما دخالت میکند!»
از او پرسیده‌اند: «شما به چه دلیل میگویید که ایران دخالت میکند؟» گفته است: «افرادی
را که می‌گیریم، وقتی به خانه‌هایشان میرویم، میبینیم عکس امامِ ایران در خانه آنهاست»
به او گفته‌اند: «این دلیل دخالت است؟! این دلیل نفوذ آنهاست؛ دلیلِ این است که حرف
آنها را قبول دارند.» حقیقت قضیه نیز همین است.» (18 بهمن 72)
.
این اظهارات، به روشنی دخالت در امور سایر کشورها، حتی به دلیل
و بهانه تامین منافع ملی را، محکوم میکند و آن را استکباری و استعماری می‌داند.
در مواجهه با کسانی که مدام دخالت ایران را از جمله در سوریه
توجیه می‌کنند (مثلا زیر این عنوان که جنگ در سوریه، دور کردن جنگ از مرزهای ایران است) متواضعانه می‌خواهم،
تکلیف خود را با چنین رویکردهایی (که در اظهارات مقام رهبری نمود داشته و بدتر شدن
اوضاع منطقه به واسطه دخالت‌های امثال آمریکا، صحه بر آنهاست) روشن کنند. مگر بهانه‌ی
آمریکایی‌ها برای حمله به افغانستان و عراق بعد از یازده سپتامبر، دفاع از خودشان نبود؟
اگر تعریف و جستجوی منافع در بیرون از مرزها بد است، آیا فقط برای "غیر ما"
بد است؟ یعنی هر چه قوی‌تر شویم، می‌توانیم شبیه‌تر به کسانی شویم که در گذشته محکوم‌شان
می‌کردیم؟ حالا به طور واضحی دخالت ما از مرز پیدا شدن عکس امام در خانه خارجی‌ها جلوتر
رفته؛ سیدحسن نصرالله هم می‌داند این را؛ راه به خزانه ایرانی‌ها دارد و به آن نیز،
شجاعانه معترف است.
تجربه حمله به افغانستان و عراق و دخالت در امور این
کشورها توسط آمریکا و متحدانش، به بهانه نابودی تروریسم چه بوده است؟ جز ظهور و
شیوع نسخه‌های وحشیانه‌تر تروریسم؟ حضور ناگزیر در سوریه، یعنی به ما در درک احساس
آمریکایی‌ها برای اصرار بر دخالت در شیلی و پاناما و گرانادا و افغانستان و عراق و
سومالی و لیبی کمک کرده است؟ اگر "بله"،
شجاعت اعتراف به آن را داریم؟ اگر "نه"، چرا؟ آیا نمایندگان تایید
صلاحیت شده خداییم؟
.
قضاوت نمی‌کنم؛ سوال دارم؛ صریح و شفاف! اگر استانداردها و
اصول تغییر کرده اعلام بفرمایند. اگر اصول همان است که بود (که مثلا «"ما"
جهان و جهانیان را خوشبخت می‌کنیم و باید هم بکنیم نه دیگران» یا هر چیز دیگری) آن را نیز اطلاع دهند؛ لطفا.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر