آیت‌الله خامنه‌ای از بعد از انتخابات ماه پیش، صراحت، و به
تعبیری: "تندی"، در مواجهه با خط اصلی تبلیغاتی دولت روحانی (بر محور توفیق
در نهایی کردن برجام) و شخص هاشمی رفسنجانی را تا سطح بی‌سابقه‌ای بالا برده است: در
دیدار با اعضای مجلس خبرگان در اقدامی لااقل کم‌سابقه (اگر نگوییم "بی‌سابقه")،
آشکارا رای مردم را به دلیل راه ندادن محمد و مصباح یزدی (دو مخالف از سه مخالف عمده
رفسنجانی) به مجلس خبرگان، مورد انتقاد قرار داد، در همین دیدار و در حالی که پنج روز پیش‌تر، رفسنجانی از
مرحوم واعظ طبسی به عنوان «رفیق روزهای تنهایی و رفیقی که تا آخر پای رفاقتش ایستاد»
یاد کرده بود، در اظهاراتی که به نظر می‌رسید کلمات آن با دقت انتخاب شده، گفت: «مرحوم
آقای طبسی در فتنه‌ی ۸۸
همه‌ی ملاحظات را کنار گذاشت و آمد وسط میدان؛ رفاقت‌ها و رودربایستی‌ها
و مانند اینها را کنار گذاشت»، باز در همین دیدار و در حالی که تنها اندکی بیش از دو
ماه از اجرایی شدن برجام می‌گذشت، سفر هیئت‌های تجاری – سیاسی غربی را که مایه امیدواری
بازار کسب و کار و نشانه‌ای از عادی شدن رابطه بین دولت‌ها تعبیر شده، "تاکنون
بی‌ثمر" اعلام کردند و در سخنرانی سالانه مشهد نیز، تنها چند ساعت بعد از سخن
گفتن حسن روحانی از برجام 2، این ایده را زیر عنوان "برجام 2، 3، 4 و الی غیرذلک"
زیر سوال و اتهام سنگینی بردند. دیروز نیز، یک هفته بعد از توییت یک جمله در صفحه توییتر
منتسب به رفسنجانی در مورد این که «دنیای فردا دنیای گفتمان‌هاست نه موشک‌ها»، اظهار
داشتند: «اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند «فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست»،
این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته
شده باشد، خیانت است».
مواجهه دیروز به خصوص به دلیل مقید کردن گوینده آن به
"ناآگاهی" و "خیانت" بازتاب گسترده کم‌سابقه‌تری داشته است هر
چند ساعاتی بعد، همان حساب توییتری اعلام کرد که جمله پیشین (از رفسنجانی) کامل نقل
نشده بود.
.
.
1: به نظر نمی‌رسد دو قطبی شدن فضای سیاسی کشور، کمکی باشد
برای آرامش و امیدواری توده مردم که دچار مصیبت‌های اقتصادی کمرشکنی هستند، هر چند
می‌تواند روحیه مخالفان دولت را که انتخابات ماه پیش را در پایتخت باخته‌اند، تقویت
کند. خلق آرامش توسط دولت، در این برهه بسیار ضروری و حیاتی است (...).
.
2: این تقابل در حال اوج گرفتن، از سویی و در سطحی بالاتر
می‌تواند نشانه عزم رهبری برای بسترسازی جهت اتخاذ تصمیم یا تصمیم‌های مهمی باشد که
نزاع بر سر فلسفه "موشک"، تنها یک ابزار از ابزارهای آن می‌تواند باشد.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر