در روزهای سخت جنگ، رابطه پنهانی ایران و آمریکا از پرده
بیرون افتاده بود و انجیل ارسالی ریگان، که مکفارلین آورده بود، بهانهای شد برای
رسوایی رییسجمهوری آمریکا. سه دهه طول کشید تا بدون تبادل قرآن یا انجیلی، نرمش
قهرمانانه کاری بکند که جبرییل امین، خبری به روشنی از آن نداده بود. حالا قرآن
کمونیست سابق، امّا حجت وجیهالمله شدن و نشانه قرابت و قربت سیاسی شده. مگر حرجی
هست؟ نه که نیست. کتاب آسمانی «وسیله» است. این «سیاست» است؛ این تدبیر امور مملکت
است. سیاست عرفی است؛ سیاست آسمانی نیست. پوتین که با تانک و لودر از مسلمانان چچن
عبور کرد و با دو خط فرمان، در قرن 21 به رسم قرن هجده و ماقبل آن، بخشی از کشوری
مستقل را کُند و بُرد، از بس زورش میرسید، سیاستپیشه است؛ کلی هم بمب اتم دارد.
چند متری کاخاش، منتقدش ترور شد ولی دیدید یال و کوپال تهران آمدناش را؟ پوتین قوی است، «شریک» او هم میتواند
متنعم از این قدرت باشد و «شریک لازم نیست نماینده خدا باشد»؛ و مسئله دقیقا همینجاست.
شریک باید پای قرار شراکت را امضا کند، تا خنجر از «پشت» نخورد (جلو و بالا و
پایین را بحث نمیکنیم)؛ و «کتاب آسمانی» وسیله است ... و چقدر مهم است نتیجه باور «تدبیر امور مملکت، آسمانی نیست».
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر