خطاب عتاب‌آلود و صریح دیروز رهبری علیه تعلل در مبارزه با فساد، آیا روند کند و گزینشی و مآلا: "کم" یا حتی "بی‌اثر" مبارزه با فساد را دچار تحولی بنیادین خواهد کرد؟ پاسخ، به سختی «آری» است.
این بار
نخست نیست که آیت‌الله خامنه‌ای شاکی تعلل در مبارزه با فساد است ولی در لحن اقدام
دیروز، تلخی کم‌سابقه‌‌ای هست که معلوم نیست خواب‌زدگان را کی بیدار کند و کی مواضع
مصلحت‌اندیشی در مبارزه با فساد را فروپاشد.
.
به این نمونه توجه کنید:
سپاه
پاسداران همه نسخه‌های کتاب «همت» را به سبب اعتراض خانواده شهید همت به محتوای کتاب
و نیز متضرر نشدن نویسنده زندگینامه این شهید، برای توزیع نشدن آن خریداری کرد. درباره
این که چرا نویسنده کتاب قبل از چاپ، از خانواده شهید همت کسب اجازه نکرده بود؟، رییس
سازمان هنری و ادبیات دفاع مقدس گفته: «بنده قبل از چاپ این کتاب چندین مرتبه از نویسنده
آن خواستم تا خانواده شهید همت را در جریان این امر قرار دهد که متاسفانه این کار صورت
نگرفت.»
به همین
راحتی، از بیت‌المال خرج کرده‌اند که آقای نویسنده‌ی سهل‌انگار (یا زرنگ!) متضرر نشود. مگر فساد شاخ و دم دارد؟
یکجا از بیت‌المال خرج می‌کنند آقای نویسنده متضرر نشود و همین طور جلو می‌روند و از
بیت‌المال خرج می‌کنند تا فلان گروه، فلان نماینده، فلان وزیر و فلان «ارزش موهوم»
متضرر نشود. سرشان را هم با افتخار بالا می‌گیرند! مال مردم را بی‌حساب و کتاب خرج
هم‌سفره‌ها و خرج رویاهای خود کردن، بی‌رضایت مردم، اسمش اگر فساد نیست، چیست؟ البته
که نمونه پیش گفته، نمونه‌ای بسیار بسیار حقیر است. دو هفته قبل علی مطهری خواستار
نظارت بر نهادهای زیر نظر رهبری شد؛ اینکه مثلا چرا باید ستاد اجرایی فرمان امام تبدیل
به برج ساز شده باشد؟ واکنش امام جمعه مشهد علیه مطهری را کسی از یاد برده؟ بی‌نظارت
بودن فعالیت قرارگاه سازندگی خاتم به عنوان غول پیمانکاری مملکت، محرز نیست؟ بانکداری
سپاه و ارتش و نیروی انتظامی و وزارت دفاع و بنیاد شهید و بورس‌بازی سرداران در قالب
شرکت‌های زیر مجموعه بنیاد تعاون سپاه فسادآور نیست؟ به قول رییس مجلس، «بنیاد شهید
چرا باید مرغداری داشته باشد؟» بنیاد مستضعفان با مال و منال بادآورده چه کرده؟ کسی هنوز گزارش تحقیق و تفحص مجلس پنجم از نیمه نخست دوره مدیریت محسن رفیقدوست را به خاطر دارد؟ بسیج با خرید سهام شرکت‌های روی و تراکتورسازی و بندرداری چه می‌کند؟ چرا باید قدرت «نظامی» و «رسانه‌ای»
و «اقتصادی» در دست سردارانی تجمیع شود که زمین و آسمان را مدیون رشادت‌های خود سند
زده‌اند؟ بستگان و وابستگان مقربان دربار قدرت و مکنت، از جان اقتصاد مملکت چه می‌خواهند؟ درست است پسر یکی از وزرای خارجه سابق مملکت در جنوب و سواحل مکران، فعالیت اقتصادی! می‌کند؟ اسکله‌های "بی‌صاحاب" به سامان نشد؟ ... باج‌خواهی نمایندگان از وزرا اسمش اگر فساد نیست، چیست؟ بذل و بخشش دستگاه‌های
اجرایی برای پیش راندن قصد و برنامه‌هایشان، اگر اسمش فساد نیست، چیست؟ چرا باید وزرا
در مظان اتهام عضویت در هیئت مدیره شرکت‌ها قرار داشته باشند؟ چرا وقتی معاون اول رییس
جمهور سابق متهم و محکوم می‌شود، سابقه خدمت خود را در نظام «مقدس» باید به رخ بکشد و کسی توی دهانش نزند؟ هر
نقدی را به اسم فتنه‌گری سرکوب کردن، هیزم در آتش فساد نیست؟
.
به راستی
وقتی رهبری به تلخی و صراحتی کم‌سابقه مقابل دیدگان مردم هر نوع ملاحظه علیه مبارزه
با فساد را نفی و رد می‌کند، دستگاه‌های مسئول در مبارزه با فساد، بر چه مبنایی و بر
اساس دستور چه کسی و کسانی مبارزه با فساد را پشت درهای مصلحت متوقف کرده‌اند؟ خود فاسدند؟ ... ذره‌ای
تردید نکنند که حالا و نزد مردم توپ مبارزه با فساد، کیلومترها دور از زمین رهبری است؛ باید که ملت
و میهن را نجات دهند، باید که همه چراغ‌های قرمز فسادخانه‌ها را خرد کنند؛ از سرچشمه.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر