اشاره: هفته نامه پیام زنجان در یک سالگی پیروزی روحانی در انتخابات، ویژه‌نامه‌ای در دست انتشار دارد. من یادداشت زیر را برای این ویژه‌نامه فرستادم و البته نشد که صبر کنم بعد از چاپ، در وبلاگ منتشر شود! از قضا این یادداشت چهارپاره هم از کار درآمد و این شد، که شد سهم چهارپاره این هفته!من در این یادداشت تحت تاثیر اخباری هستم که هم در استان هرمزگان و هم در استان زنجان، درباره استخدام‌های گسترده غیرقانونی در دولت پیشین منتشر شده یا می‌شود (از جمله اینجا + را ببینید) و هم تحت تاثیر حفظ برخی نیروهای سیاسی دولت گذشته در صدر (مثلا در هرمزگان فرماندار بندرعباس، هنوز همان فرماندار احمدی‌نژاد است و در زنجان، فرماندار جدید سلطانیه هم از فرمانداران احمدی‌نژادی است!) و هم فشار برخی جریان‌ها برای احزار پست‌ها صرفا به دلیل حضور در ستاد روحانی!
.
1)
طی یک سال گذشته به طور رسمی و صریح‌تری گزارش مفاسد و خرابکاری‌های دولت گذشته از
پرده برون افتاده است. اگر از ضربه‌‌های مهلک به اقتصاد ملی و فراهم آمدن رانت‌های
متنوّع مالی برای نورچشمی‌های دولت گذشته بگذریم، استخدام‌های غیرقانونی به قدر
نیاز 15 سال آینده کشور و یا بورسیه کردن غیرقانونی بیش از 3 هزار ویژه‌خوار در
مقاطع تحصیلی تکمیلی در دانشگاه‌ها، حکایت از آن دارد که دولت «ناپاک» گذشته میدان
دید وسیع‌تری داشته؛ آنگونه که بتواند از بازخورد مهرورزی‌های خود در حق بهره‌مندان
در سال‌هایی که رسماً و عملاً نیز سوار بر قوه مجریه نیست، سود ببرد! افرادی که
فراتر از حد بضاعت سواد و توانایی خود، استخدام و بورسیه شده‌اند، خود را مدیون
ناپاکی دولت گذشته می‌دانند و چه بسا از کارشکنی در کار دولتی که بخواهد حق ملی را
استیفا کند و آنها را از امتیازهای ناحق محروم سازد، کوتاهی نخواهند کرد. این یک
هشدار جدّی است.
.
2)
یک سال پس از تابیدن بارقه‌ی امید در کشور، حضور عناصر سیاسی و مخرّب وابسته به
دولت پیشین به خصوص در پست‌هایی با صبغه‌ی سیاسی، به شدّت شبهه‌برانگیز است. این
البته جوازی هم برای به کار گماردن کسانی صرفا به خاطر قرابت سیاسی نیست. مردم به
احیای امید و تدبیر چشم دوخته‌اند و مباد که این انتظار به عاقبتی خیر ختم نشود.
.
3) حتی
کسانی که خود دست در آتش ویرانی‌ها در نظام تصمیم‌گیری و اداری (به یادگار مانده
به خصوص از دولت پیشین) ندارند، می‌دانند که حفظ آرامش و گسترش ارتباط صمیمانه بین
دولت و مردم، تحمّل دشواری‌های روزگار بازسازی را آسان می‌کند. هم دولت و هم
باورمندان تدبیر و امید باید از تعجیل، از تحریک بلاوجه و از نزاع‌های ملال‌انگیز
که مردم را از آرامش و امید تهی می‌کند، پرهیز کنند. ایران امروز ما به تنی پر از
زخم می‌ماند که مراقبت از آن به صبر و خونسردی و در عین حال اهتراز از محیط آلوده
نیاز دارد. این همه البته که نفی به دور افکندن عضو فاسد و فسادگستر نیست.
.
4)
پیشتر جایی نوشته بودم که «سرهنگ‌ها و کبک‌ها باید عرصه فرهنگ و هنر را از وجود
خود خالی کنند». فرهنگ و هنر اگر نه زیاد در وادی "عمل"، بیشتر در حوزه "نظر"،
خبرهای خوبی در این یک ساله شنیده؛ این مختصر به لطف واقع‌نگری و تلاش برای زدودن
غبار نظامی‌گری و رفتار تحکم‌آمیز از رخ فرهنگ و هنر میسر شده است . ایده و آرمانهای
دولت آقای روحانی در عرصه فرهنگ و هنر بسیار امیدبخش بوده؛ آنچنان که در بازسازی
چهره بین‌المللی کشور. این دو عرصه بی‌تردید درخشان‌ترین حوزه پندار و کردار دولت
در کمتر از یک سال گذشته بوده است. توقف رشد نرخ تورّم و سقوط ارزش پول ملی و
ترغیب سرمایه‌گذاران خارجی را نیز که به حساب بیاوریم؛ دولت انصافاً یکساله‌ی
نسبتاً موفقی سپری کرده است. تداوم این توفیق‌ها به واقع‌گرایی و دوری از رفتار
کبک‌وار همچنان نیاز دارد آنچنان که توجه به گستردگی ویرانی به ارث رسیده؛ که این
فقره آخر، بهانه «صبر» تواند بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر