۱۴۰۰ بهمن ۲۲, جمعه

نقطه اشتراک انقلابیون و سلطنت‌طلبان!

انقلابیون و سلطنت‌طلبان در یک چیز مشترک‌اند: در پرهیز از گزارش واقعی از وضعیت اقتصادی سال‌های پایانی حکومت محمدرضا شاه!

 

سوم بهمن ۵۴ (درست سه سال قبل از انقلاب) عبدالمجید مجیدی (رئیس برنامه‌وبودجه) گزارشی از وخامت وضع مالی کشور به اسدالله علم (وزیر دربار) می‌دهد. علم در یادداشت‌ آن روزش نوشته: «وضع به‌طوری است که قاعدتاً می‌بایست به انقلاب بینجامد.»

 

اسدالله علم در یادداشت‌های روز ۲۶ دی ۵۵ هم از "بی‌اعتنایی به درخواست‌های مردم، مقررات خلق‌الساعه و گرانی" به شدت ابراز نگرانی کرده.

 

با وجود چهار برابر شدن درآمد نفتی ایران در اوایل دهه پنجاه و رشد اقتصادی اولیه خیره‌کننده، سیاست‌های کلان اقتصادی نادرست شاه، این فرصت تاریخی را به بهانه‌ای برای گسترش نارضایتی‌های عمومی تبدیل کرد که از سال ۵۶ با اضافه شدن رکود و دلایل سیاسی بین‌المللی نهایتا منجر به انقلاب شد.

 

استراتژی "عمداً نادیده گرفتن دلایل اقتصادی وقوع انقلاب" برای دو جبهه سود داشته:

 

الف) انقلابیون؛ که می‌دانند انقلاب نه تنها روند اقتصادی کشور را بهبود نداد، بلکه موجب تشدید نارضایتی‌ عمومی ناشی از اوضاع اقتصادی شد. انقلابیون دوست ندارند یادآوری کنند رجوع مردم به "حکومت اسلامی" به مثابه "وسیله‌"ای برای نیل به زندگی عزتمندانه و آرامش و آسایش بود که محقق نشد.

 

ب) سلطنت‌طلبان؛ که تحلیل چرایی وقوع انقلاب را به سطح ‌شعور/بی‌شعوری (بصیرت) ایدئولوژیک اکثریت مردم (حامیان انقلاب) تقلیل می‌دهند. آنان مشتاق‌اند بباورانند که خوشی زیر دل مردم زده بود که انقلاب کردند!

 

 

علینقی عالیخانی (وزیر اقتصاد و رئیس دانشگاه تهران در دوره هویدا) در مقدمه بر یادداشت‌های سال ۵۵ اسدالله علم نوشته: «شاه رفتاری شگفت‌انگیز داشت. از یک سو با سرسختی برنامه‌های مورد علاقه خود را که عامل اصلی آشفتگی اقتصادی و ناخرسندی اجتماعی شده بود به دولت تحمیل می‌کرد واز سوی دیگر درباره تصمیم‌هایی که احیانا نتیجه خوبی نداشت آمادگی پذیرش هیچ‌گونه مسئولیتی نداشت.»

 

 

با این همه، وخامت اوضاع اقتصادی در سه سال آخر حکومت پهلوی (که وجود آن توسط برخی تکذیب می‌شود!)، در مقایسه با مصائب اقتصادی به خصوص ده سال اخیر به مثابه روزهای خوش در برابر روزگار سیاه قلمداد می‌شود! این طبیعی نیست؟!

 

 

یادداشت مرتبط: واقعیت ماجرای تورم

 

این نوشته دراینستاگرام

 

 پی‌نوشت: برای آگاهی از تاریخ معاصر (منتهی به پیروزی انقلاب) نه به تاریخ‌هایی که صداوسیما می‌سازد و نه به آنچه شبکه منوتو می‌گوید، اکتفا نکنید. مطالعه این چهار کتاب (تصویر) توصیه می‌شود.


۱ نظر: