نامه‌ی شصت و دوم

سلامْ نَفَس ِ اُنس

گفته باشم؛ گاهی همه دنیا، با همه گَل و گشادی‌اش، به اندازه پهنای صورت‌ات هم فراخ و آزاد نیست که به اشک‌هایت بگویی: بفرمایید، آسوده باشید، راه راه شماست، کار کار شماست.