کسب جایگاه هفدهم در المپیک 2012 لندن و
12 مدال توسط کاروان ورزشی ایران(+) و شکستن رکورد توفیق در المیپک، افتخاری است که
بی تردید نصیب دولت دهم شده است، آنچنان که مثلا افتخار هر دو بار راه یافتن ایران
به جام جهانی فوتبال در بعد از انقلاب، به اسم دوران ریاست جمهوری خاتمی ثبت شده!
.
پیش بینی مدیران ورزشی البته چیز دیگری
بوده! محمد عباسی، وزیر ورزش و جوانان، گفته که «خیلی از افراد که شانس مدال بودند
قهرمانی را از دست دادند و افرادی که حساب ویژه‌ای روی آنها باز نمی‌کردیم مدال‌های
خوبی را بدست آوردند.»(+) همین مساله تردید در نقش مثبت مدیریت وزارت ورزش را در این
توفیق زنده می کند؛ چه سرمایه گذاری – یا همان «حساب ویژه» - باید بر اساس برآورد توفیق
رشته ها و ورزشکاران در المپیک صورت گرفته باشد. ضمن آن از وزیری که با دریافت 4 مدال
طلا می گوید: «با پخش سرود ما در المپیک همه حاضرین و حتی دشمنان ما وادار شدند که
به خاطر سرود ایران بایستند» و توجه ندارد که سرود ملی آمریکا به واسطه 46 مدال طلا،
46 بار نواخته شده و در این مدت ایرانیان حاضر در محل نواخته شدن سرود ملی آمریکا نمی
توانستند دراز بکشند، بخوابند، یا بپرند، عملا عمق محقر میدان دید خود را گزارش می
کند؛ از همین رو، اگر نگوییم محال، ولی باور منشا اثر بودن وی برای این توفیق بی نظیر
ورزشی، «بسیار دشوار» می شود!
.
آن چه اما در یادها خواهد ماند، افتخار
آفرینی ورزشکاران ایرانی در المیپک 2012 لندن است و خوشحالی ایرانیان؛ امید که این
درخشش تداوم یابد و شادی، سهم مردمان ایران باشد از پیروزی پهلوانانه فرزندانش بر رقیبان.
.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر