آرزوهای گمشده

اسمس زده بود که «روزی در تقویم خواهند نوشت: تعطیل؛ «روز فرج مهدی فاطمه»، و بعد در مدینه، کنار ساختمان نیمه کاره ای تابلوی زیر را می بینیم: «پروژه حرم مطهر بی بی دو عالم، حضرت فاطمه زهرا، کارفرما: قائم آل محمد.»، پیمانکار: یاران حضرت، مساحت: وسعت دل تمام شیعیان و مشتاقان فرج مهدی فاطمه»

*

غصه دارد، نه؟ که این همه انتظار برای یافتن مزار گمشده کسی که اگر پیدایی مزارش کمکی به حق کرده بود، 1400 سال قبل وصیت نمی کرد در خفا به دل خاک سپرده شود

غصه دارد، نه؟ که توی این تبریک حرفی از عقوبت ستمگران و آزادی اسیران آزاده و برادری و برابری ها نیست؛ آنچه هست جدا کردن خود است از دیگران؛ ویژه خواری و ویژه خواهی، برج و مناره و نشانی بالا بردن، زیارت و آنگاه دوباره سکون و سکوت؛ لابد.

غصه دارد، نه؟ که تجارت از سر و روی این آرزو شره کرده

.

این پیام ها جدی ست به خدا؛ برعکس خیلی از اسمس های تبلیغاتی. اینها نشانه تربیت است.

.

.