«نظر مخالف ندادن» وظیفه مردم است

اول – نتایج نظرسنجی از مردم درباره رابطه با آمریکا که بخش هایی از آن در پاییز سال  81  انتشار یافت، به یک جنجال رسانه ای و قضایی منجر شد؛ دلیل، آن بود که حاصل این نظرسنجی با تبلیغات رسمی مبنی بر دشمنی و مخالفت گسترده عامه مردم با رابطه با آمریکا، مغایرت داشت. نتیجه نظرسنجی سه موسسه آینده، پژوهشکده علوم انسانی و اجتماعی جهاد دانشگاهی و موسسه ملی سنجش افکار عمومی، حاکی از موافقت 75 درصدی مردم ایران با مذاکره میان ایران و آمریکا بود.  مدیران این موسسات پژوهشی (عباس عبدی، بهروز گرانپایه، علیرضا علوی تبار و حسینعلی قاضیان) که این نظرسنجی را انجام داده بودند، بازداشت و دادگاهی شدند. دادگاه به ریاست قاضی مرتضوی برگزار شد. بازداشت شدگان، به جاسوسی متهم شدند.(+)

.

دوم – نظرسنجی شبکه خبر صدا و سیمای جمهوری اسلامی درباره تداوم غنی سازی اورانیوم و طرح برخی نمایندگان برای بستن تنگه هرمز، تنها ساعتی بعد از آن که 63 شرکت شرکت کنندگان در نظرسنجی با ادامه غنی سازی  و 89 درصدشان با بستن تنگه هرمز مخالفت کردند، از روی وبسایت شبکه خبر حذف شد(+). مدیران این سایت با انتشار یادداشتی نتایج نظر سنجی خود را زیر سئوال بردند! از جمله نوشتند که « نظر سنجی ای که در آن فقط 2 هزار نفر شرکت می کنند چه جایگاهی از اعتبار دارد و به هیچ وجه نمی تواند نظر و دیدگاه کل جامعه یا حتی بخش اعظمی از جمعیت انقلابی ایران را منعکس سازد».(+) واضح است اگر که با تداوم نظرسنجی و بالارفتن تعداد شرکت کنندگان، نظر مدیران شبکه خبر تامین می شد، این نظرسنجی حذف نمی شد.

.

سوم – از «دانستن حق مردم است» تا «نظر مخالف ندادن، وظیفه مردم است» شکافی بزرگ وجود دارد؛ به اندازه شکاف بین تصمیم گیران و جامعه. اگر چنین شکافی وجود نداشت، یا قابل چشم پوشی بود، نظرسنجی آزاد در کشور، که نتایج آن به اطلاع عموم برسد، چنین به حصار و اسارت برده نمی شد.

.

.

.