فساد علیه فساد

کاریکاتور: یوری کوزوبوکین - اکراین

چند سال قبل یکی از روزنامه با سوپوری در تهران مصاحبه کرده بود که مدام حین کار، با هندز فری، به موسیقی گوش می داد. گزارشگر از او پرسیده بود که آیا به اخبار هم گوش می دهد و او گفته بود "نه" و وقتی پرسیده بود "پس چطور از اوضاع خبر دار می شوی؟" جواب داده بود: "خبرهای مهم را از "مردم" می شنوم" ... اگر آن کارگر زحمت کش شهرداری، بر همان سیاق گذشته روزگار سپری می کند و هنوز خبرخوان حرفه ای نشده، بی شک تا به حال چند باری خبر اختلاس ِ سنگین در نظام بانکی کشور به گوشش رسیده. برای بسیاری چون او، نه ادعا برای مدیریت جهان و جهان اسلام در نیویورک و تهران جذّاب است و نه اعتراض جوانان چپ گرا در وال استریت و بحران مالی منطقه یورو. حالا زور "سردخانه مصلحت" هم نمی تواند بوی فساد را مهار کند. مردم هر چقدر هم از شنیدن و خواندن اخبار فراری باشند، نمی توانند از خبر متواری شدن مدیرعامل بانک ملی و خانه سه میلیارد تومانی او در کانادا به راحتی عبور کنند. کم و بیش همه خبر دار شده اند که آتش بس، بعد از ماه رمضان عملا تمام شده و  اصولگراها مدام در حال رو کردن اسناد فساد اقتصادی علیه یکدیگرند. این رفتارها در هر دو سو به طور کاملا واضحی "سیاسی" است. این اسناد متعلق به دیروز یا هفته و ماه قبل نیست که اینک برای "عدالت" خواهی بخواهند آن ها را لو بدهند. گنجینه همه کسانی که دستی بر اسناد حکومت دارند، مالامال از اسنادی است که برای روزهای مبادا کنار گذاشته اند. این شیوه ی لو دادن ِ رانت خواری و فسادهای اقتصادی، خود موید فساد بزرگتر و خطرناکتری است به نام "فساد سیاسی". چنین پرده دری های "یهویی"، در بطن خود، بازگشت اعتماد به سیستم بانکی کشور، به نظام نظارتی و قضایی و به کارآمدی نظام را با تاخیرهای جدی مواجه خواهد کرد؛ این محصول خواسته و ناخواسته مبارزه با فساد اقتصادی به وسیله فساد سیاسی است.

.

*

حالا آن سوپور هنردوست، اگر ذوقی برای هماهنگ کردن خود با اوضاع "مهم" دور و برش داشته باشد، شاید این روزها موسیقی متن "دزد دوچرخه" را گوش می کند؛ آخر این روزها گزارش های زیادی از "دوچرخه" های به یغما رفته، به گوش می رسد!

.

.

.