دولت سوییس و حضرت علی

پرده اول: جای دوری نمی رویم؛ همین زنجان خودمان. تاکید هم می کنیم همین زنجان خودمان و بهزیستی زنجان خودمان و داغ کردن بچه یتیم کشور خودمان به دست حقوق بگیران دولت خودمان؛ باز هم وقتی می گوییم دولت خودمان بدون تعارف به یادمان می آوریم که بلندترین صدا و هوار برای "علی" مداری را ما داریم؛ علی؛ اولین مومن به محمد و دین او و کسی که برای حق و عدل غریبه و آشنا، مسلمان و نامسلمان نمی شناخت ... اصلا سراغ اتاق های استنطاق و تعزیر و تواب سازی هم نمی رویم ... سه کودک معصوم داغ می شوند و اگر تصادفا نشریه ای و خبرنگاری خبر نمی گرفت و خبر را جهانی نمی کرد، معلوم هم نمی شد آن داغ چند بار دیگر تازه می شد. حالا هم که خبر همه گیر شده، کسی اطمینان ندارد که این بار اول و آخر بوده و جایی دیگر در این سرزمین، داغی تنی معصوم و رنجور را پریشان نکرده و نمی کند. مثل روز روشن است که این حکایت تلخ مکرر را به زودی فراموش خواهیم کرد؛ فعلا قرار است همه جا در امن و امان باشد تا به دشمن نشان دهیم ما خیلی اتحاد می کنیم وقتی که مخصوصا دنبال انژی هسته ای هستیم ... /ا
پرده دوم: پسرِ کثیفِ دیکتاتورِ دیوانه لیبی را دولت سوییس به جرم ضرب و شتم خدمه هتلی در سوییس بازداشت کرده و در واکنش لیبی هم جریان انرژی نفت را به سوییس مختل ساخته. سوییس تا اینجای کار حفظ حرمت دو شهروند خودش را با لیبی معامله نکرده. لیبیایی های بیچاره را به زور فرستاده اند دمِ در سفارت سوییس که داد بزنند: "پسر رهبر ما را آزاد کنید". سوییسی ها دارند نشان می دهند که انرژی یعنی حرمت حق مردم و نه نفت ... و نه هر کوفت و زهرماری به اسم انرژی
یک آزار روحی: دولت سوییس حضرت علی را بیشتر خوشحال می کند یا ما؟