مجله وزین "بخارا" در شماره اخیر خود (شماره ۱۵۳) به بهانه ۷۵مین سالروز درگذشت دکتر فاطمه سیاح (۱۳۲۶- ۱۲۸۱ش) به زندگی و آثار این اولین استاد زن دانشگاه تهران و فعال حقوق زنان پرداخته است.
او از پدری ایرانی (میرزا جعفرخان رضازاده محلاتی (سیاح)) و مادری آلمانی در مسکو به دنیا آمد؛ برادرزاده "حاج سیاح" معروف. پدر و عمو جهانگرد بودند که پدر در نهایت روسیه تزاری را برای زندگی انتخاب کرده بود و ۴۵ سال زبان فارسی در مدرسه لازرف تدریس کرد.
فاطمه از دانشگاه مسکو در رشته ادبیات اروپایی دکترا گرفت؛ مسلط به زبان‌های آلمانی، روسی، فرانسه، انگلیسی و فارسی. سال ۱۳۱۲ برای همیشه به ایران آمد. او نخستین زن ایرانی عضو هیئت نمایندگان ایران در سازمان ملل بود. خانلری به نقل از صادق هدایت بعد از سخنرانی دکتر سیاح در نخستین کنگره نویسندگان ایران (۱۳۲۵) گفته: «این زن واقعا از همه ما در فهم مطالب سر است.»
فاطمه سیاح اسفند ۱۳۲۶ در ۴۵سالگی بر اثر سکته قبلی درگذشت و در ابن‌بابویه ری دفن شد.
بعد از درگذشت، به دلیل نبودن هیچ واجد شرایطی، کرسی درس سنجش ادبیات زبان‌های خارجه دانشگاه تهران تعطیل شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر