قال قاسم سلیمانی: «ما ملت امام حسینیم.»
خیلی خوب می‌شد اگر بی‌تعصب و خشم و حب و بغض درباره این حرف بزرگ و گنده حرف می‌زدیم؛ همین حرفی که در این دو هفته انگاری از یک مرکز فرماندهی ابلاغ شد تا همه جا تابلو و پرچم شود؛ اینکه "ما" در این جمله یعنی چه کسانی؟ "ملت" یعنی چه؟ و کدام "امام حسین"؟ اگر امام امروز بیاید و حال روز ملت‌اش را ببیند، ملت ِ این همه پر از ناامیدی و خشم و فقر و فساد و کینه و پر از تکاثر و تفاخرهای جاهلی، پیش خدا و عالمیان سرفراز می‌شود یا شاکی؟ اصلاً ملتی که احمد جنتی و احمد علم‌الهدی شاه‌طور برایش تصمیم می‌گیرند و حرف می‌زنند، می‌تواند ملت امام حسین باشد؟ آنها که می‌گویند "می‌شود"، استدلال کنند. یا نکند منظور این بوده که ما "باید" ملت امام حسین "بشویم (یعنی الان نیستیم ولی باید بشویم). در این صورت چقدر ملت به این سمت هدایت شده‌اند که حسین‌طور باشند؟ که مقابله با کثرت و قوت باطل و استبداد را به خون و رنج خود و نزدیکان خود بخرند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر