این جا تقاطع بلوار ورودی خرمدره از سمت زنجان با جاده کمربندی خرمدره-ابهر است. آن ردیف درخت‌ها با دقت تمام "خشکانده" شده‌اند. چند متر پشت سرشان درخت‌های سبزمعلوم‌اند. لابد تبر و ارّه هم تیز شده‌اند. چه باک؛ جاده‌ها ماه‌هاست پر شده از نیسان‌وانت و کامیون و تریلی‌هایی که نعش‌کش درختان سبزند. نیروهای زحمت‌کش پلیس هم هر چند ماه یک بار، یک محموله دو-سه تنی چوب قاچاق کشف می‌کنند تا بعد. کارگاه‌های چوب‌بری کنار جاده (از کارگاه‌های دور از جاده بی‌خبریم) روزگاری طلایی سپری می‌کنند؛ کافی است چند کیلومتر از زنجان در جاده بیجار و در جاده تهران و جاده تبریز جلو بروید (و شنیده و خوانده‌ام در آذربایجان و کردستان هم قصه همین است). هیچ وقت درخت‌ها گورستان‌هایی چنین آباد نداشتند که حالا دارند. نهادهای نظارتی؛ خواب، رسانه‌ها؛ خواب، ما مردم؛ خواب، آن لانه‌های خالی بالای درخت‌های خشکانده شده؛ تنهاتر از همیشه، در انتظار سقوط. ما آدم‌ها با جیب‌ها و شکم‌های پرنشدنی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر