۱۳۹۹ مرداد ۱۴, سه‌شنبه

همه راه‌ها به انقلاب ختم می‌شود!

صدوچهارده (114) سال قبل در چنین روزی، مظفرالدین شاه قاجار فرمان مشروطیت را امضا کرد و چندماه بعد از دنیا رفت.

مردم ایران هفتادودو سال بعد از آن فرمان، دوباره انقلاب کردند؛ این بار "انقلاب اسلامی". ملت دیگری را سراغ دارید طی یک قرن، دو بار "انقلاب" کرده باشد و هنوز تعداد کسانی که چاره را "انقلاب" بدانند باز زیاد باشد؟!

آنچه طی همه این سال‌ها با قبل از "مشروطه" هیچ فرقی نکرد این بود که آنکه بر صدر نشست، یا به حکم جناب عزرائیل کنار رفت یا به زور؛ تخلیه صندلی قدرت به "میل" و در قالب "انتقال طبیعی و دوره‌ای قدرت" هیچ‌وقت صورت تحقق نگرفت. یرواند آبراهامیان در کتاب بسیار ارزشمند خود (ایران بین دو انقلاب) از عنصر مشترکی به اسم "فریب" در هر دو انقلاب نام می‌برد و می‌نویسد: «پس از انقلاب مشروطه علما اعتراض کردند که فریب روشنفکران را خورده‌اند ولی پس از انقلاب اسلامی این روشنفکران بودند که چنین  ادعایی داشتند.»

این کتاب را بخوانید.



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر