1) اواخر دوره تبلیغات انتخاباتی ریاست‌جمهوری
سال 96 که اظهارات حسن روحانی تندتر شده بود، احمد توکلی نامه شدیداللحنی در
انتقاد از او نوشت و پرسید: «اگر امام بود و یا مدارا و حلم رهبری نبود، شما جرئت
تیغ کشیدن بر روی نظام را داشتید؟». کسی برای توکلی در توییتر کامنت گذاشته بود که
«اگر امام بود، بین میرحسین و خاتمی
انتخاب می‌کردیم.»
2) واقعیت این است که بسیاری از ما برای
"رئیس‌جمهوری نشدن رئیسی" بود که به روحانی رای دادیم. البته قانون اساسی
ما این امکان را فراهم کرده بود که رئیسی کمتر از دو سال بعد، این بار در سلک رئیس
قوه قضاییه به صدر نظام برسد. اما چرا از رئیسی ترسیده بودیم. حالا راضی از روحانی
هستیم؟
3) راضی از روحانی نیستیم ولی واقعیت امر این
است که قوه مجریه خیلی راحت‌تر از بسیاری از ارکان نظام، نقد و حتی تخریب را تحمل
کرده است. اجازه بدهید در بند بعدی این یادداشت نمونه‌ای از سطح تحمل نقد و
تکثرگرایی را در صدر قوه قضاییه ذکر کنم.
4) حجت‌الاسلام و المسلمین رئیسی چند روز پیش
سفری استانی به زنجان داشت. یکی از جلسات برنامه‌ریزی برای این سفر، جلسه دیدار با
"علما، نخبگان و برگزیدگان استان زنجان" بود. در این جلسه قرار بود نمایندگانی
از اقشار مختلف صحبت کنند و به طرح نظرات خود بپردازند. حسب اخبار، شش نفر در این
جلسه به نمایندگی از اقشار مختلف سخنرانی کردند؛ رئیس جدید سازمان تبلیغات اسلامی
استان [یک مقام حکومتی با گرایش واضح سیاسی]، رئیس اتاق اصناف و یک نفر از طرف
جامعه کارگری. اما حکایت سه تن دیگر جالب‌تر است؛ وهب جعفریان به نمایندگی از اساتید
دانشگاه (امضاکننده نامه حمایت از کاندیداتوری رئیسی در انتخابات سال 96)، مصطفی طاهری (رئیس ستاد تبلیغات انتخاباتی رئیسی در انتخابات سال 96 و کاندیدای بالقوه
در انتخابات امسال مجلس) و محمدحسین فروزنده (نماینده بسیج دانشجویی با گرایش‌های
واضح سیاسی به سود رئیسی)! ... در نشست خبری هم از خبرنگاران خواسته‌اند یک سوال
پرسیده شود، آن سوال هم این باشد: «دستاوردهای سفرتان را به استان زنجان تشریح
بفرمایید»، این سوال را هم "صدا وسیما" بپرسد!
5) ترجیح روحانی به رئیسی در سال 96، ترجیح به
جایی بود اما بد ماجرا این است که عامه مردم به چیزی فراتر از این استانداردها چشم
دوخته بودند. تعیین درصد تقصیر و قصور روحانی و دولت‌اش در این روزهای سخت معاش و
معیشت، کاری ساده نیست. ترجیح "بد" به "بدتر" هم روزی خاصیت
"تسکین" خود را از دست خواهد داد. دایره قدرت تنگ است؛ شاید کسی که آن
کامنت را برای احمد توکلی نوشت، به اثر
مهم گردنه‌های تاریخی زل زده بود. تا مردم پای صندوق رأی‌اند باید قدر فرصت‌ها
دانسته شود.
این یادداشت در تلگرام: https://t.me/mmoeeni1/2423
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر